XY van Sandro Veronesi is net als zijn vorige succesvolle roman Kalme Chaos een echt gevoelsboek. De gebeurtenissen zijn het skelet, maar de gevoelens vormen het lichaam van de personnages. De gevoelswereld van één of meerder personages staat centraal. In XY start het verhaal nochtans met een cliffhanger, de ontdekking van een bloedbad
in een half verlaten Italiaans gehucht waar de tijd geen vat op lijkt te hebben. Veronesi zou hier gemakkelijk een thriller van kunnen maken, maar niets van dat.
Er zijn geen overlevenden en wat er precies gebeurd is, is zo onvoorstelbaar, dat Veronesi het wel onder woorden brengt, maar niet verklaart. Talrijke hypotheses doen de ronde en de media speelt hier gretig op in. Het gehucht wordt overspoeld met journalisten. Tot overmaat van ramp raakt het kleine dorp volledig ingesneeuw en afgesloten van de buitenwereld. Maar XY focust zich niet op de verklaring van de massamoord, hoewel de hoofdpersonages hun leven hier wel door wordt beïnvloed.
Don Ermete is de plaatselijke pastoor die rechtstreeks wordt geconfronteerd met de gebeurtenis. Hijziet de plaatselijke gemeenschap zich tegen hem keren als hij dagenlang wordt ondervraagd door een overijverige politieman. Giovanna is minder direct betrokken. Giovanna probeert een einde te maken aan haar relatie, maar dat is moeilijk, want haar ex weet meer over wat er gebeurt is, wat haar aan hem bindt. Beide protagonisten vinden elkaar eerder toevallig en Giovanna vlucht naar het dorp.
Samen besluiten ze om Don Ermetes parochianen te helpen. Waar de bewoners vroeger vreedzaam samenleefden, zijn ze nu vervallen in vetes, geruzie en geroddel. Don Ermete ervaart het aan den lijve. De bewoners beschuldigen zijn heilige, de heilige Judas, van de rampspoed die hen overkomt en blijven weg uit zijn kerk. Don Emete en Giovanna gaan langs bij de meeste dorpelingen, waarvan er een aantal ziek zijn geworden en ontdekken zo een ontwricht dorpsleven. Hun inzet ten spijt, kunnen ze niet voorkomen dat steeds meer parochianen het dorp na de sneeuwstorm verlaten. op het einde komen beiden nader tot elkaar. Als ze de anderen niet kunnen helpen, dan kunnen ze elkaar misschien helpen. Voorzichtig leggen ze hun ziel bloot.
XY draait om de wisselwerking tussen geloof en ratio, toeval en berekening. Elk hoofdpersonage heeft een eigen taalregister. Zo is de priester bedachtzaam en hanteert hij een eerder plechtige taal, terwijl de psychiater jong en springerig is. XY is prachtig geschreven en bevat zowel vaart, introspectie als humor. Het is een doordacht psychologische roman, met een goede verhaallijn en personages die naar elkaar luisteren en in elkaar geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten