Slaap is mijn eerste kennismaking met Murakami. Dit ogenschijnlijk eenvoudig en korte verhaal heeft me kunnen bekoren met een uiterst heldere vertelstijl. De enkele personages blijven naamloos in de kleine wereld van het hoofdpersonage, een getrouwde vrouw met man en kind. De vrouw kan niet meer slapen, nadat ze ontwaakt uit een nachtmerrie. De volgende dagen geraakt ze niet meer in slaap. Dit is haar vroeger ook al eens overkomen, maar nu is het anders. Ondanks dat ze niet kan slapen, wordt ze niet moe en blijft ze perfect functioneren. Haar omgeving merkt niets en haar 'gewonnen tijd' gebruikt ze om te lezen. Als de slapeloosheid blijft aanhouden, trekt ze er 's nachts meer en meer op uit. Als lezer voel je aan: er staat iets te gebeuren ...
De surrealistische tekeningen zijn gemaakt door de Duitse kunstenares Kat Menschik. De illustraties zijn gebaseerd op het ritme en verloop van het verhaal, wat bijdraagt aan de sfeer. Ze geven hun boodschap echter niet altijd prijs. Sommige zijn duidelijk te herleiden naar Slaap, maar soms is de link lastig te leggen.
Het meest bepalend voor Slaap is de sfeer. De vrouw staat hier centraal en het verhaal draait dan ook rond haar verleden, heden en de algemene veranderingen in haar leven. Zoals het leesgedrag van de vrouw – waarom is ze er ooit mee gestopt? Door verschillende van zulke, ogenschijnlijk nietszeggende gebeurtenissen ontstaat er toch een zekere spanning. Slaap dringt constant aan om verder te lezen.