De eerste kennismaking met deze Noorse schrijver was een voltreffer en ik kijk nu reeds met belangstelling uit of zijn opvolger mij even aangenaam zal verrassen.De hoofdpersoon Mattias is geboren in 1969, exact op de dag dat Buzz Aldrin als tweede man voet op de maan zet, en dit lot van eeuwige tweede wil hij ook tot het zijne maken. Wanneer zijn werkgever er mee ophoudt en zijn vriendin hem verlaat besluit hij in te gaan op het aanbod van een vriend om met diens band mee te gaan naar de Faeroer-eilanden. Daar aangekomen loopt het verkeerd. Hij wordt er wakker met veel geld op zak en zonder enig besef wat er zich heeft afgespeeld.
Hij wordt opgepikt door Havstein die in "de fabriek" een leefgemeenschap leidt van ex-psychiatriepatiënten. Hij voelt er zich onmiddellijk thuis en stelt elk contact met het thuisfront bewust uit. Thuis is immers de wereld van zorgen en problemen die hij ontvlucht is.
De Faeroer is het ideale decor, het land waar geen boom groeit, het land dat op de maan lijkt, om de sfeer op te roepen die zo kenmerkend is voor dit boek. Je krijgt zowaar zin om het voorbeeld van Mattias te volgen en je ver weg te verschuilen voor een maatschappij die meer en meer van het individu eist, onzichtbaar en zonder enig spoor achter te laten.
Na lezing voel je je net zoals Buzz Aldrin zich moet gevoeld hebben toen hij na Neil Armstrong de maan betrad. Een speciaal gevoel doch zeker de moeite waard om te ervaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten