Een meesterwerk...Twee ‘vrienden’ zien mekaar terug na 41 jaar. Hoewel van verschillende afkomst, karakter en rijkdom waren zij onafscheidelijk en brengen hun jeugd samen door. Na het huwelijk van de (latere) generaal verdwijnt Konrad plotseling, tot hij opnieuw opduikt op het landgoed van Henrik. De roman gaat feitelijk over één nacht en over een gesprek tussen twee oude mannen die mekaar voor het laatst zullen zien. Het is haast een monoloog van de generaal die vertelt hoe hij erachter is gekomen dat Konrad hem feitelijk haatte, op het punt stond hem te vermoorden en een relatie had met zijn vrouw (die inmiddels al 20 jaar dood is). Ook hier is er de ontluistering en hoe haat en bedrog verstrengeld zijn met liefde en vriendschap.Marai wisselt die tragedie af met beschrijvingen van een idyllische natuur en omgeving rond hen. Hij wisselt de anekdotes af met algemene beschouwingen over de grote vraagstukken van het leven, wat zijn romans een tijdloos karakter geven. “De andere vraag is of dat niet de werkelijke inhoud van ons leven is geweest, deze pijnlijke aantrekking tot een vrouw die gestorven is … want die ene geheimzinnige persoon die goed of slecht kan zijn, want de intensiteit van de passie hangt niet af van de daden of eigenschappen van het object van onze passie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten