29 nov 2011

Paul Auster - Sunset Park


Paul Auster schrijft romans waarin je als lezer wordt meegevoerd van de ene in de andere verrassende verhaalwending. Toeval en aandacht voor complexe familieverhoudingen, maar ook verwijzingen naar andere literatuur, kunst of sport spelen daarbij een grote rol. Die ingrediënten zitten ook weer in zijn nieuwste roman, Sunset Park. Toch ademt deze roman meer rust uit dan zijn voorgangers.        
                                                                                             
Het schulgevoel van Miles voor de dood van zijn broer Bobby loopt als een rode draad door het verhaal. Miles loopt thuis weg en vertrekt naar Florida om zijn eigen leven te beginnen. Zijn vader blijft hem zoeken en vindt hem uiteindelijk, maar durft zijn zoon niet meer te benaderen. De eerste stap zal van Miles zelf moeten komen. Die moet Florida ontvluchten om aan de familie van zijn nieuwe vriendin te ontsnappen en neemt zijn intrek in een kraakpand in Sunset Park, Brooklyn waar zijn vriendinnetje Pilar hem zal komen vergezellen als ze achttien wordt. Het leven van de andere bewoners van het kraakpand, waaronder zijn vroegere vriend, Bing Nathan worden ook belicht in de marge. Als Miles in Brooklyn zit, staat zijn moeder op de planken in New York...


Sunset Park heeft mooi uitgewerkte personages met elk hun bijzonderheden. Miles maakt in Florida foto's van spullen die zijn achtergelaten door mensen die hun huis verloren. De roman speelt tijdens de economische crisis van 2008. Bing Nathan heeft een winkel die zich specialiseert in het repareren van oude voorwerpen die vrijwel van de aardbodem verdwenen zijn. Ellen Brice is makelaar en kunstenares die op een goede dag beslist dat ze niet langer spullen en gebouwen wil tekenen, maar lichamen ...

Je merkt bijna niet dat deze roman is volgestopt met redelijk heftige zaken. De toon waarin wordt verteld, is knap beheerst. Zo is Auster in staat het decor waarin alles zich afspeelt, koesterend op te roepen. Daarbij speelt het verleden een grote rol. In de roman zitten tal van aanstekelijke anekdotes over honkbal, de literaire verwijzingen (naar Dickens, naar Shakespeare) zijn talrijk en soms erg subtiel en ook de discussies over en beschrijvingen van klassieke films dragen bij aan de sfeer. Dat heeft een liefdevolle en emotionerende roman opgeleverd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten