2012 was mijn eerste jaar als fervent lezer. Zodoende ben ik 35 jaar moeten worden om voor de eerste keer in mijn leven een 50-tal boeken te lezen op een jaar tijd en dit als pure ontspanning in te kunnen vullen. 2012 was dus in alle opzichten een goed leesjaar. Ik heb veel gelezen en ik heb ook veel goede romans gelezen. Door selectief te werk te gaan en te luisteren naar anderen heb ik mezelf een bepaalde stijl kunnen aanmeten. Weg met de thriller of de historische roman, niet dat deze slecht zijn, verre van. Maar je kan als lezer onmogelijk alles lezen en dan moet je kiezen.
Ik lees bv. af en toe graag korte romans die de 200 bladzijden amper overtreffen. Verhalenbundels komen hiervoor in aanmerking, zoals Kangoeroe correspondentie van Haruki Murakami of gewoon korte romans zoals De ijsbaan van Roberto Bolano. In het segment autobiografiën kies ik liever voor de gethematiseerde aanpak, zoals Winterlogboek van Paul Auster.
Er leek dit jaar wel een invasie te zijn van kwalitatieve Nederlandstalige romans van onze Noorderburen. Ik heb dan ook enorm genoten van Het voorseizoen van David Pefko en Grip van Stephan Enter. En dan moet ik de nieuwe Wieringa nog lezen.
Enkele debutanten hebben me van mijn sokken geblazen met inventieve romans zoals Swamplandia! van Karen Russell en De gebroeders Sisters Patrick Dewitt. Ze wisten me zonder moeite mee te nemen in hun fantasierijke wereld.
Ook grote namen wisten te bevestigen met een waardige opvolger voor hun oeuvre. Suikertand van Ian McEwan was met zijn rechtlijnig verhaal een echte pageturner. Alessandro Baricco wist me dan weer moeiteloos te overtuigen met Mr. Gwyn, een verhaal vol poëtische schoonheid. Gary Shteyngart wist me eveneens te ontroeren met zijn apocalyptische roman Supertriest waargebeurd liefdesverhaal.
2012 is in leesopzicht natuurlijk nog lang niet voorbij en ook in 2013 en later zullen nog vele romans met de stempel 2012 de revue passeren. Alvast veel leesplezier gewenst voor 2013!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten