18 dec 2012

Haruki Murakami - De olifant verdwijnt


Waarom kom ik er toch zo moeilijk toe om een volwaardige roman van Murakami te lezen? De man is buiten een groot romancier ook een meester in het schrijven van kortverhalen. Deze bundels neem ik dan ook gemakkelijk ter hand om even te verpozen tussen het lezen van iets zwaardere romans. De verhalen lenen zich er immers toe om met minimale inspanning een maximaal leesgenot te ervaren. Deze bundel, De olifant verdwijnt, stamt oorspronkelijk uit 1993, maar werd pas in 2005 in het Nederlands vertaald. In tegenstelling tot het dit jaar verschenen Kangoeroe correspondentie, zijn deze verhalen veel duisterder en mystieker. Een stijl die typerend wordt genoemd voor Murakami, maar die ik tot op heden nog maar in beperkte mate mocht ervaren.
 
In De tweede broodjesroof overvalt een pasgetrouwd koppel een McDonalds-restaurant waar ze dertig Big Macs eisen om een oude vloek op te heffen. In TV people dringen vreemde mensachtige wezens de woonkamer van een man binnen en zetten daar een televisie neer. Het leven van deze man zal nooit meer hetzelfde zijn. 
 
In De dansende dwerg verleidt een dwerg een jonge man in zijn droom ertoe zijn lichaam te mogen gebruiken, om met zijn danspassen het hart van een meisje te veroveren. Vanaf het vierde verhaal Schuurtjes in brand steken, over een yuppie die voor zijn plezier af en toe graag een onschuldig schuurtje in brand steekt, wordt de grens tussen de alledaagse realiteit en het surreële subtieler overschreden.  
 
De olifant verdwijnt is het vijfde van de zes verhalen in deze bundel. Op een dag verdwijnt de olifant samen met zijn verzorger op onverklaarbare wijze. Dit verhaal kent een open einde, net zoals de meeste verhalen in dit bundel. Opwindvogels en dinsdagse vrouwen is het laatste en langste verhaal dat het moet hebben van zijn broeierige scènes.
 
Ook deze bundel bevat een aantal knappe verhalen die zich allen afspelen in de buitenwijken van Tokyo. Je wordt meteen in het verhaal meegenomen, omdat alles in de ik-vorm is geschreven. Het hoofdpersonage is altijd een ietwat slungelige twintiger of dertiger met wie het meestal niet zo goed afloopt. 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten