Na eerder dit jaar geweldig genoten te hebben van Swamplandia! wilde ik wel eens weten wat Karen Russell nog zoal had geschreven. Dat was echter een korte zoektocht, daar dit haar romandebuut was. Wel heeft ze vroeger verschillende kortverhalen geschreven die zijn gebundeld in Het astronomische logboek voor zomermisdaden. Met zo'n titel verwacht je niet alledaagse verhalen en dat is het minste wat je kan zeggen. Het eerste verhaal, Ava onder water, voelt meteen vertrouwd aan, omdat het dezelfde wereld en dezelfde personages behandelt die in haar latere roman aan bod komen. Het verhaal zelf brengt niets nieuws en zal een voorloper zijn geweest voor de roman. Maar er zijn nog negen verhalen over ...
Ik zou dit bundel van Karen Russell kunnen omschrijven als sprookjes met een zwart randje. Alle verhalen hebben kinderen als protagonisten, wat zeker niet wil zeggen dat de verhalen voor deze doelgroep bedoeld zijn. Russell ontleent hier de rijke fantasiewereld die ze nodig heeft om haar fantastische verhalen te vertellen. Het zwarte randje duidt op haar voorliefde voor het mystieke en de dood.
Ze hecht ook veel belang aan de omgeving (het water, de sterren) die mee de sfeer bepaalt. In elk verhaal neemt ze de lezer mee naar een voor hem onvoorstelbare wereld. Toch slaagt ze er wonderwel in om ons in twintig à dertig pagina's vertrouwd te maken met zowel de kleurrijke personages als de aparte leefwereld waarin ze zich bevinden. Sommige verhalen kennen een mooi afgerond slot, anderen hebben echter een open einde.
Karen Russell heeft met deze tien verhalen een eigen wereld geschapen die je als een eiland zou kunnen omschrijven. Ergens aan een schiereiland ligt Swamplandia! in de moerassen. Op het vasteland vinden we toeristische attracties als de schelpenstad en het kunstsneeuwpaleis en in de omringende bossen wordt elk jaar een slaapkamp georganiseerd. Ook het bekende Bowl-a-bed hotel komt vaak terug. Het is immers een eindig wereldje. We ontmoeten kleurrijke personages als wolfmeisjes, lady yeti, de minotaurus en de jongen die het verleden kan voorspellen. De verhalen doen ook aan kruisbestuiving waardoor bepaalde personages of hun familie ook opduiken in een ander verhaal.
Het astronomische logboek voor zomermisdaden bewandelt de zeer fijne lijn tussen realiteit en fantasie waarbij verhalen zowel fascinerend als aandoenlijk zijn. Dit biedt veel ruimte voor diepmenselijke emotie en genegenheid, maar ook diepe treurnis. Zelden heeft een auteur me zo diep kunnen raken. Karen Russell is stilistisch innovatief en heeft de gave om de lezer mee te zuigen in haar verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten