Wij, de wilden is het debuut van de Amerikaanse schrijver Justin Torres. De roman valt uiteen in korte fragmenten of anekdotes, steeds verteld door de jongste van drie kinderen van een gezin en volledig vanuit de soms naïeve, maar altijd eerlijke leefwereld van de drie broers. De moeder is op haar veertiende reeds bevallen van haar eerste kind en kort nadien volgden nummer twee en drie. Ze houdt van haar kinderen, maar vaak is ze doodop en moedeloos. Vader is uitbundig en autoritair en als de jongens het te bont maken, krijgen ze van de riem. Ook zijn vrouw deelt meer dan eens in de klappen. Plots laat hij zijn gezin in de steek omdat hij een andere vrouw heeft leren kennen, maar uiteindelijk komt hij terug en begint de evenwichtsoefening gewoon terug opnieuw.
De drie broers hangen hecht aan elkaar door het kleine leeftijdsverschil, nl. 7,9 en 10 jaar. Vaak vormen ze één blok om hun gezin te beschermen en samen te houden. Uit de mond van de kleinste klinken de zorgen waarmee het gezin wordt geconfron-teerd groots en klein tegelijk, maar ook hoopvol. Op dezelfde aandoenlijke wijze worden kleine voorvallen (wagen valt in panne) opgeblazen en grote veranderingen (vader verliest zijn job) ingeperkt. Alles zit in deze kinderwereld op hetzelfde niveau.
De laatste hoofdstukken voeren de lezer naar het moment dat de drie broers volwassen zijn en de gevolgen van hun manke opvoeding duidelijk worden. Het bondgenootschap tussen de drie broers brokkelt af en de jongste, die door zijn ouders als veelbelovend wordt aanzien, wordt hiervan het slachtoffer.
De laatste hoofdstukken voeren de lezer naar het moment dat de drie broers volwassen zijn en de gevolgen van hun manke opvoeding duidelijk worden. Het bondgenootschap tussen de drie broers brokkelt af en de jongste, die door zijn ouders als veelbelovend wordt aanzien, wordt hiervan het slachtoffer.
Justin Torres heeft er gelukkig niet voor gekozen het verhaal neer te schrijven in kleutergebrabbel. De roman is in normale bewoordingen geschreven, maar de verwondering van een kind schijnt er wel in door. De roman is onderverdeeld in luchtige passages die de soms schrijnende toestanden prima sublimeren. Een apart concept dat wonderwel uitpakt. Het leesgenot spat van iedere pagina. De auteur verwerkt ook op vernuftige wijze zijn Puerto Ricaanse roots. Wij, de wilden is een knap debuut. Ik ben benieuwd of hij met een volgende roman even origineel uit de hoek kan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten