Vincent en Paul treffen elkaar op station Brussel-Zuid om vandaar samen te sporen naar Wales, waar hun vroegere klimvrienden, Martin en Lotte zich hebben gevestigd. De reis langs voorbijrazende landschappen biedt Paul de gelegenheid te mijmeren over de veranderingen tussen vroeger en nu. Vincent is in Pauls ogen nog steeds dezelfde energieke en flamboyante oermens, maar wat hebben beiden elkaar nog te vertellen na twintig jaar. Een artikel in de krant over de op hand zijnde onsterfelijkheid van het menselijk ras zet de tegenstellingen tussen beiden scherp.
Paul en Lotte delen een geheim. Tijdens hun trektocht in de Noorse Lofoten, stortte Lotte bijna te pletter en kon Paul haar ternauwernood nog redden. Maar was dit een ongeluk of opzet? Martin denkt er iets anders over, terwijl hij samen met zijn dochter in de bus naar Swansea zit om Vincent en Paul op te wachten. Tijdens de busrit wordt hij verteerd door tegenstrijdige gevoelens. Hoewel hij uitkijkt naar de reünie van het alpinistenclubje, voelde hij zich vroeger altijd de mindere in het bijzijn van Paul en Vincent. Daar Martin niet echt opkwam voor zichzelf en alle commentaar als kritiek aanzag, betwijfelt hij of ze dit zelf ook zo ervoeren.
Vincent reist met gemengde gevoelens Martin en Lotte tegemoet. In de Lofoten heeft Lotte, al sinds haar jeugd bevriend met Vincent, hem gekust en op een toekomst samen aangestuurd. Toen hij haar kordaat afwees (om hun vriendschap niet op het spel te zetten), vond ze hem een lafaard. Ze zou de eerste de beste man die haar wat aandacht gaf huwen, en zo gebeurde. In de twintig jaar die zijn voorbijgegaan heeft Vincent geen innerlijke rust gevonden en is hij aan Lotte blijven denken. Zijn onafhankelijkheid lijkt hem nu veel minder waard. Maar hoe heeft zij zich kunnen binden met Martin?
Als Vincent Martin ontmoet in het treinstation, smelten zijn vooroordelen echter snel weg en kan hij kwaliteiten in hem onderscheiden waar Lotte voor zou kunnen vallen. Op weg naar hun huis beseft hij ook dat Martin niets weet over wat er tussen hem en Lotte heeft gespeeld. Pas wanneer Martin een foto toont van Lotte, komt Vincent tot het bittere besef dat zijn beeld van Lotte gedurende twintig jaar niet meer is bijgesteld, terwijl zij een heel leven heeft opgebouwd.
Grip is een onconventionele on the road-roman met een rake typering van karakters en een onderliggend verhaal dat als een slapende reus weer wakker wordt na 20 jaar. De onsterfelijkheidskwestie loopt als leidraad doorheen het verhaal. De roman is opgedeeld in vier ongelijke delen, waarin telkens de gedachten van een ander mannelijk personage worden belicht. Lotte zelf komt niet aan bod en blijft zo een illusie. Ondanks het gebrek aan echte actie blijft de roman boeien en volgt er een zinderend slot. Stephan Enter schaart zich met dit boek bij het kruim van de hedendaagse, (Nederlandse) romanschrijvers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten