De ongetemde natuur, beren en wolven, de vistrips met zijn vader, het is het habitat van Vann, vooral in het langste verhaal "Sukkwan Island" waarin de vader met zijn dertienjarige zoon Roy, Vanns fictionele alter ego, een afgelegen eiland opzoekt komen deze uitvoerig aan bod. Hij hoopt dat hij er de relatie met zijn zoon nieuw leven kan inblazen door samen te vissen en jagen.
De vader/zoon-relatie krijgt echter een gruwelijke wending wanneer de zoon zichzelf ombrengt en de vader van verdriet met zijn dode zoon in een slaapzak gaat ronddolen. Dit is een vorm van emotionele wraak van de schrijver omdat hij jarenlang met zijn dode vader heeft rondgelopen. In het verhaal draait hij de rollen om en wil zijn vader laten voelen hoe het voelt om achtergelaten te worden.
Het openingsverhaal "Ichtyologie" geeft de gebeurtenissen uit Vanns jeugd weer. De scheiding van zijn ouders heeft een onuitwisbare indruk op hem gemaakt en maakt het hem onmogelijk om verder te gaan met zijn leven. Vader Vann werkt als tandarts, pleegt overspel met zijn assistente en jaagt zichzelf na een mislukt avontuur als solovisser een kogel door het hoofd. Via de vissen volgen we Roys reacties op deze gebeurtenissen. In "Een legende over goede mannen" beschrijft hij de mannen met wie zijn moeder na de scheiding omging doch die snel weer vertrokken.
Mijn eerste kennismaking met David Vann was een aangename kennismaking en ik kijk reeds uit naar zijn opvolger Caribou Island waarvan de bespreking dra op deze blog zal verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten