Zoals de subtitel reeds doet vermoeden is Gekweld-horror van de 21ste eeuw Chuck Palahniuk's meest ziekmakende roman tot op heden. Een groep aspirant-schrijvers wordt via een advertentie geronseld om zich 3 maanden te laten opsluiten in een vervallen theater. Bedoeling is dat ze door ontbering in staat zullen zijn elk een meesterwerk te schrijven. De verschillende kandidaten met ronkende namen als Hertog van Vandalen, Directeur Ontkenning, Dominee Goddeloos, Agent Klikspaan of Kok Moordenaar, ... nemen dit echter letterlijk en sommigen van hen zullen het niet overleven of zullen gehavend uit de strijd komen. In de beschrijving van hun levensomstandigheden deze drie maanden ligt de echte horror van het verhaal. Kannibalisme en zelfmutilatie zijn maar enkele van de horrorelementen die uitvoerig worden beschreven en die de lectuur moeilijk verteerbaar maken.
De pracht van deze roman ligt echter in de kortverhalen die de deelnemers schrijven en waarvan er per hoofdstuk telkens één aan bod komt. Deze verhalen maken soms duidelijk hoe bepaalde personages aan hun bijnaam komen of waarom de schrijver heeft gereageerd op de oproep van de schrijverskolonie. Het zijn steeds confronterende verhalen over rijke mensen die zich als zwervers kleden (armoede is de nieuwe rijkdom), over voetzoolreflexologie als het summum van sexueel genot, over een geheimzinnige zwarte doos die iemand die er in kijkt verlamt of over sexuele uitspattingen op een oefenpop bij de politie. Ze zijn stuk voor stuk grappig en schrijnend tegelijk.
Palahniuk heeft zich met Gekweld echt kunnen uitleven en ik heb ervan genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten