Liefde voor de Roman is een blog over hedendaagse romans en tijdloze klassiekers aangevuld met interessante weetjes over literatuur. Deze blog pretendeert niet alles te weten over literatuur. Inbreng en reacties van derden worden zeker geapprecieerd.
Onzichtbaar van Paul Auster was mijn favoriete Auster-roman die ik vorig jaar mocht lezen. Auster is een schrijver die geografisch verbonden is met New York, waar al zijn romans zich afspelen. Toch voert deze roman ons ook naar Californië en Parijs. Californië is in mindere mate van belang omdat het hoofdpersonage (Adam) daar woont wanneer hij besluit het verhaal dat zijn hele leven heeft gevormd van zich af te schrijven. Hij vraagt zijn vriend Jim, die nu een bekend schrijver is geworden om het te willen lezen en redigeren. Wat volgt is een schokkend portret van Adam's jeugdervaringen.
Adam is een ietwat schuchtere student wanneer hij Born leert kennen op een feestje. Hoewel Adam is geïntimideerd door Borns uitgesproken persoonlijkheid en zijn knappe zwijgzame vriendin Margot, blijkt Born echt geïnteresseerd in Adam en diens schrijversambities en biedt hem een job aan als redacteur van een nog op te richten literair tijdschrift. Dat spreekt Adam, dichter in spe, wel aan.
Angst en Walging in Las Vegas (Fear and Loathing in Las Vegas) is vooral bekend vanwege de verfilming; je ziet al meteen Johnny Depp op de cover staan. Depp is kennelijk een fan van het werk van Hunter S. Thompson, want onlangs speelde hij ook mee in de verfilming van diens roman The Rum Diaries. Het is voor een lezer die de film reeds heeft gezien zowel een vloek als een zegen dat de filmfragmenten constant op het netvlies gebrand staan. Gelukkig zijn de filmvertolkingen van Johnny Depp als Raoul Duke en Benicio Del Toro als zijn geflipte advocaat meer dan voortreffelijk.
De inhoud van deze roman kan als volgt worden samengevat : Een drugsverslaafde sportjournalist trekt samen met zijn bizarre advocaat naar de gokstad Las Vegas om een motorrace te verslaan, maar wordt erg afgeleid door geestverruimende middelen en bizarre ervaringen. De beschrijving van de drugvisioenen en benarde situaties waar de protagonisten in terecht komen zijn vaak hilarisch. Als je de film nog niet hebt gezien, moet je het zelf allemaal maar ontdekken. In het andere geval blijft het lezen van dit boek nog steeds de moeite waard. Het leest ontzettend vlot en aangenaam en sommige fragmenten komen in de film minder of niet aan bod.
Hunter S. Thompson's typische schrijfstijl staat bekend als gonzo journalistiek. Volgens hem "een schrijfstijl waarvoor het talent van een daadwerkelijk groot journalist, het oog van een kunstenaar en een fotograaf en de kloten van een toneelspeler moeten samensmelten". Werkelijke gebeurtenissen en sociale - en politieke analyses worden vermengd met fictieve geschiedenissen en drugsvisioenen, die veelvuldig aan bod komen in Angst en Walging in Las Vegas.
Tsukiko is achtendertig jaar en alleen. Voor de liefde, zo gelooft zij, is zij niet gemaakt. Dan ziet ze in een kroeg voor het eerst in twintig jaar Sensei, een leraar uit haar middelbareschooltijd, terug. Vanaf dat moment ontmoeten ze elkaar daar geregeld en gaan ze samen op paddenstoelenjacht, naar een feestje onder de kersenbloesems en naar een herberg op een eiland. Allebei zoeken ze elkaars toenadering, terwijl ze die op hetzelfde moment ontvluchten – Sensei door de herinneringen aan zijn vrouw, die hem jaren geleden verliet, en Tsukiko door afspraakjes te maken met mannen van haar eigen leeftijd. Terwijl de dagen voortkabbelen, weten Sensei en Tsukiko echter het leeftijdsverschil te overstijgen en de droefheid in elkaars hart te verlichten.
In gevoelig proza en krachtig sprekende beelden vertelt Hiromi Kawakami over een ongebruikelijke liefde. Zelden is een opbloeiende liefde tussen twee mensen zo subtiel en tegelijkertijd zo indringend beschreven.
Mijn ogen leiden je naar huis is de debuutroman van de schrijfster en journaliste Markéta Pilátová.
Jaromír is de grote liefde van Maruška, tot de Tweede Wereldoorlog hem dwingt om te vluchten uit Tsjecho-Slowakije. Hij vraagt of ze meegaat, maar ze duikt onder bij een oom op het platteland. Jaromír vertrekt naar Brazilië, een kaartje daarheen was het goedkoopst, en trouwt daar met Luiza, een dochter van Duitse immigranten. Als de oorlog is afgelopen komt er een brief naar Praag, de eerste van vele brieven van Jaromír.
Zijn laatste brief ontvangt ze uit handen van de overgekomen Luiza. Jaromír is dan al dood. Samen proberen ze zijn geheim te ontrafelen. Hoe heeft hij hun beider liefde ingezet in het politieke machtspel?
Na bijzonder gecharmeerd te zijn door Freaks, de debuutroman van Joey Goebel, kon ik niet lang wachten om zijn tweede en meer bekende roman Het Kan Altijd Erger te lezen.Joey Goebel heeft een zwierige en toegankelijke stijl die je meteen in het verhaal zuigt, waardoor je het boek maar moeilijk terzijde kan leggen. Setting van dienst is een van kwaliteit gestripte amusementssector die gedomineerd wordt door gehypte eenheidsworst, het publiek wil niets anders meer (leren) kennen. Lipowicz, de baas van het grootste mediaconcern is mee verantwoordelijk voor deze verpaupering, maar komt tot inkeer en wil de kwaliteit zijn rechtmatige plaats teruggeven. Hiervoor lanceert hij het geheime project New Renaissance dat talentvolle kinderen zal opsporen, opvoeden en begeleiden tot ze hun kwaliteitsvolle producten (muziek, films, ...) op de wereld kunnen loslaten. Het gehanteerde basisprincipe is dat de kunstenaar moet lijden om tot grote kunst te komen.
In een poll werd bezoekers van de Amerikaanse site Flavorwire gevraagd naar de beste romans van de laatste 25 jaar. Hierbij het verrassende lijstje (vooral Amerikaanse auteurs uiteraard!)
De Wegvan Cormac McCarthy (2006) De Vechtclubvan Chuck Palahniuk (1996) Het Korte maar Wonderbare Leven van Oscar Wao van Junot Diaz (2007) Het Strand van Alex Garland (1996) Witte Tanden van Zadie Smith (2000) Infinite Jestvan David Foster Wallace (1996) - niet vertaald De New York-Trilogie van Paul Auster (1987) In Duizend Stukjesvan James Frey (2003) De Tactiek van Ender van Orson Scott Card (1985) Een Hartverscheurend Verhaal van Duizelingwekkende Genialiteit van Dave Eggers (2000)
Ander boeken die het net niet haalden…
Nummer 19 van Lois Lowry (1993) Middlesex van Jeffrey Eugenides (2002) Shantaram van Gregory David Roberts (2003) De Geschiedenis van de Liefde van Nicole Krauss (2005) Dagboek van een Geisha van Arthur Golden (1997) The Correcties van Jonathan Franzen (2001) De Wonderbaarlijke Avonturen van Kavalier & Clay van Michael Chabon (2000) Alles is Verlicht van Jonathan Safran Foer (2003)
Besluitloos is een complexloze roman en tevens het debuut van Benjamin Kunkel, wiens stijl me wat doet denken aan Douglas Coupland. We volgen het ogenschijnlijk banale leven van Dwight Wilmerding tijdens een aantal weken. Het boek is onderverdeeld in drie grote en logische hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk behelst de periode van enkele weken die het tweede hoofdstuk, zijn verblijf in Ecuador, voorafgaat.
In het eerste hoofdstuk komen we meer te weten over het dagelijkse leven van Dwight die als een bon-vivant door het leven wandelt, zich nergens zorgen om makend. Als zoon van gescheiden ouders heeft hij een ietwat ongepaste fixatie op zijn linkse zus Alice. Zijn huisgenoot Dan heeft een oplossing voor zijn besluiteloosheid. Zo kan Dwight nooit beslissen of hij nu echt een relatie wil en of hij wel gelukkig is met zijn werk of toch maar iets anders moet zoeken. Een medicijn, Abulinix genaamd, dat nog in een testfase zit, moet mensen in staat stellen krachtdadige beslissingen te nemen. Dwight's leven komt in een stroomversnelling wanneer hij in een tijdsspanne van enkele dagen wordt ontslagen en een uitnodiging ontvangt van een vroegere klasgenote om haar in Ecuador te komen bezoeken. Nog niet wetende of het middel al werkt, het duurt tien dagen eer het medicijn aanslaat, vertrekt Dwight naar Ecuador nadat hij het lot hierover heeft laten beslissen door een munt op te gooien.
Zoals de subtitel reeds doet vermoeden is Gekweld-horror van de 21ste eeuw Chuck Palahniuk's meest ziekmakende roman tot op heden. Een groep aspirant-schrijvers wordt via een advertentie geronseld om zich 3 maanden te laten opsluiten in een vervallen theater. Bedoeling is dat ze door ontbering in staat zullen zijn elk een meesterwerk te schrijven. De verschillende kandidaten met ronkende namen als Hertog van Vandalen, Directeur Ontkenning, Dominee Goddeloos, Agent Klikspaan of Kok Moordenaar, ... nemen dit echter letterlijk en sommigen van hen zullen het niet overleven of zullen gehavend uit de strijd komen. In de beschrijving van hun levensomstandigheden deze drie maanden ligt de echte horror van het verhaal. Kannibalisme en zelfmutilatie zijn maar enkele van de horrorelementen die uitvoerig worden beschreven en die de lectuur moeilijk verteerbaar maken.
De pracht van deze roman ligt echter in de kortverhalen die de deelnemers schrijven en waarvan er per hoofdstuk telkens één aan bod komt. Deze verhalen maken soms duidelijk hoe bepaalde personages aan hun bijnaam komen of waarom de schrijver heeft gereageerd op de oproep van de schrijverskolonie. Het zijn steeds confronterende verhalen over rijke mensen die zich als zwervers kleden (armoede is de nieuwe rijkdom), over voetzoolreflexologie als het summum van sexueel genot, over een geheimzinnige zwarte doos die iemand die er in kijkt verlamt of over sexuele uitspattingen op een oefenpop bij de politie. Ze zijn stuk voor stuk grappig en schrijnend tegelijk.
Palahniuk heeft zich met Gekweld echt kunnen uitleven en ik heb ervan genoten.
Ali Smith schrijft boeken zoals die maar weinig verschijnen. De romans en korte verhalen van de Schotse auteur nestelen zich onder je huid. ‘Als niet dan zou’ is wat dat betreft niet anders dan de rest van haar oeuvre.
Zoals gebruikelijk in romans van Smith leren we in het boek een groot aantal personages kennen, die losjes met elkaar verbonden zijn door een op het oog onbelangrijke gebeurtenis. In ‘Als niet dan zou’ is dat het verhaal rond de onopvallende Miles Garth, die zich tijdens een etentje verschanst in de logeerkamer van zijn gastvrouw en weigert er weer uit te komen.
Miles blijft in leven met behulp van kraanwater en voedsel dat onder de deur door geschoven wordt, terwijl er langzaam een cultus rond zijn persoon ontstaat. Een lang uit het oog verloren vriendin, de bekakte eigenares van het huis, haar buurmeisje en een oude vrouw nemen je mee in het verhaal, geleid door hun gedachten, die soms de vorm aannemen van een stream of consciousness.
Smith heeft een volstrekt originele verbeeldingskracht, waarmee ze ongenadig kleinburgerlijkheid en hypocrisie te lijf gaat zonder een moment moralistisch te worden. Het gay randje komt voor rekening van Mark Palmer, een homoseksuele man die Miles onder zijn hoede neemt. Met een ontroerende omzichtigheid wordt Marks relatie met zijn grote liefde Jonathan beschreven. Ali Smith weet voorzichtig om te gaan met schoonheid.
Na zijn sterke entree met ‘Legende van een zelfmoord’ (2010) imponeert David Vann met de al even ijzingwekkende roman ‘Caribou Island’.
Opnieuw is de ruige natuur van Alaska de locatie en is het boek gebaseerd op waargebeurde familieverhalen uit Vanns leven. Een eerste waargebeurd verhaal is de zelfmoord van zijn overgrootmoeder, die door haar tienjarige dochtertje (Vanns grootmoeder) thuis werd aangetroffen. Ze had zich opgehangen. Het tweede verhaal is al even gruwelijk. De moeder van Vanns stiefmoeder schoot haar man dood en daarna zichzelf, toen ze zijn jarenlange overspel ontdekte.
Met deze semi-autobiografische debuutroman waaraan David Vann (°1966) 10 jaar heeft geschreven onderzoekt hij de zelfmoord van zijn vader James Edwin Vann en probeert hij het schuldgevoel van zich af te schrijven. Vader Vann, een tandarts en verwoede visser, schoot zichzelf in 1980 een kogel door het hoofd kort nadat hij van plan was om naar Sukkwan Island (Alaska) te gaan en zijn zoon David, die na de scheiding bij zijn moeder verbleef had geweigerd om hem te vergezellen. De plaats van het gebeuren is het noordelijk gelegen Alaska. Vann is afkomstig van het eiland Adak (de Aleouten : een eilandengroep tussen de VS en Rusland). In 2010 telde men er 326 bewoners.
De ongetemde natuur, beren en wolven, de vistrips met zijn vader, het is het habitat van Vann, vooral in het langste verhaal "Sukkwan Island" waarin de vader met zijn dertienjarige zoon Roy, Vanns fictionele alter ego, een afgelegen eiland opzoekt komen deze uitvoerig aan bod. Hij hoopt dat hij er de relatie met zijn zoon nieuw leven kan inblazen door samen te vissen en jagen.
De vader/zoon-relatie krijgt echter een gruwelijke wending wanneer de zoon zichzelf ombrengt en de vader van verdriet met zijn dode zoon in een slaapzak gaat ronddolen. Dit is een vorm van emotionele wraak van de schrijver omdat hij jarenlang met zijn dode vader heeft rondgelopen. In het verhaal draait hij de rollen om en wil zijn vader laten voelen hoe het voelt om achtergelaten te worden.
Het openingsverhaal "Ichtyologie" geeft de gebeurtenissen uit Vanns jeugd weer. De scheiding van zijn ouders heeft een onuitwisbare indruk op hem gemaakt en maakt het hem onmogelijk om verder te gaan met zijn leven. Vader Vann werkt als tandarts, pleegt overspel met zijn assistente en jaagt zichzelf na een mislukt avontuur als solovisser een kogel door het hoofd. Via de vissen volgen we Roys reacties op deze gebeurtenissen. In "Een legende over goede mannen" beschrijft hij de mannen met wie zijn moeder na de scheiding omging doch die snel weer vertrokken.
Mijn eerste kennismaking met David Vann was een aangename kennismaking en ik kijk reeds uit naar zijn opvolger Caribou Island waarvan de bespreking dra op deze blog zal verschijnen.
Gehaaid is een roman over liefde en verlies, maar ook een avonturenroman die je meeneemt in een fantastische wereld, voor zover je in deze wereld wil meegaan. De kunst is dit avontuur symbolisch te blijven benaderen.
Eric Anderson wordt wakker op een plek die hij niet herkent, en hij weet niet wie hij is. De enige herinnering die hij nog heeft, is die aan een grote, verloren liefde (Clio). Hij ontvangt raadselachtige briefjes met opdrachten, ondertekend door Eric de Eerste. Op diens aanraden zoekt hij hulp bij dokter Randle. Zij deelt hem mee dat hij een dissociatieve stoornis heeft ontwikkeld die zijn geheugen aantast. De psychiater raadt hem aan zijn nieuwe leven in te kleuren en niet achter het verleden te jagen. Wanneer de nieuwe Eric Anderson zich belaagd voelt door een mysterieuze kracht, besluit hij de aanwijzingen van de eerste Eric Anderson te lezen en op te volgen.
De eerste Eric Anderson is gedood door een ludoviciaan, een agressieve, conceptuele haai die rondzwerft in de gedachten- en communicatiestromen van mensen en zich voedt met hun herinneringen. De eerste Eric Anderson leert de tweede hoe hij de ludoviciaan kan buitensluiten, maar om definitief komaf te maken met de Ludoviciaan zal Eric op avontuur moeten gaan.
Angst en Walging in Las Vegas (Fear and Loathing in Las Vegas) is vooral bekend vanwege de verfilming; je ziet al meteen Johnny Depp op de cover staan. Depp is kennelijk een fan van het werk van Hunter S. Thompson, want onlangs speelde hij ook mee in de verfilming van diens roman The Rum Diaries. Het is voor een lezer die de film reeds heeft gezien zowel een vloek als een zegen dat de filmfragmenten constant op het netvlies gebrand staan. Gelukkig zijn de filmvertolkingen van Johnny Depp als Raoul Duke en Benicio Del Toro als zijn geflipte advocaat meer dan voortreffelijk. 
Tsukiko is achtendertig jaar en alleen. Voor de liefde, zo gelooft zij, is zij niet gemaakt. Dan ziet ze in een kroeg voor het eerst in twintig jaar Sensei, een leraar uit haar middelbareschooltijd, terug. Vanaf dat moment ontmoeten ze elkaar daar geregeld en gaan ze samen op paddenstoelenjacht, naar een feestje onder de kersenbloesems en naar een herberg op een eiland. Allebei zoeken ze elkaars toenadering, terwijl ze die op hetzelfde moment ontvluchten – Sensei door de herinneringen aan zijn vrouw, die hem jaren geleden verliet, en Tsukiko door afspraakjes te maken met mannen van haar eigen leeftijd. Terwijl de dagen voortkabbelen, weten Sensei en Tsukiko echter het leeftijdsverschil te overstijgen en de droefheid in elkaars hart te verlichten. 
Mijn ogen leiden je naar huis is de debuutroman van de schrijfster en journaliste Markéta Pilátová.
Na bijzonder gecharmeerd te zijn door Freaks, de debuutroman van Joey Goebel, kon ik niet lang wachten om zijn tweede en meer bekende roman Het Kan Altijd Erger te lezen. Joey Goebel heeft een zwierige en toegankelijke stijl die je meteen in het verhaal zuigt, waardoor je het boek maar moeilijk terzijde kan leggen. Setting van dienst is een van kwaliteit gestripte amusementssector die gedomineerd wordt door gehypte eenheidsworst, het publiek wil niets anders meer (leren) kennen. Lipowicz, de baas van het grootste mediaconcern is mee verantwoordelijk voor deze verpaupering, maar komt tot inkeer en wil de kwaliteit zijn rechtmatige plaats teruggeven. Hiervoor lanceert hij het geheime project New Renaissance dat talentvolle kinderen zal opsporen, opvoeden en begeleiden tot ze hun kwaliteitsvolle producten (muziek, films, ...) op de wereld kunnen loslaten. Het gehanteerde basisprincipe is dat de kunstenaar moet lijden om tot grote kunst te komen.
Zoals de subtitel reeds doet vermoeden is Gekweld-horror van de 21ste eeuw Chuck Palahniuk's meest ziekmakende roman tot op heden. Een groep aspirant-schrijvers wordt via een advertentie geronseld om zich 3 maanden te laten opsluiten in een vervallen theater. Bedoeling is dat ze door ontbering in staat zullen zijn elk een meesterwerk te schrijven. De verschillende kandidaten met ronkende namen als Hertog van Vandalen, Directeur Ontkenning, Dominee Goddeloos, Agent Klikspaan of Kok Moordenaar, ... nemen dit echter letterlijk en sommigen van hen zullen het niet overleven of zullen gehavend uit de strijd komen. In de beschrijving van hun levensomstandigheden deze drie maanden ligt de echte horror van het verhaal. Kannibalisme en zelfmutilatie zijn maar enkele van de horrorelementen die uitvoerig worden beschreven en die de lectuur moeilijk verteerbaar maken. 
Na zijn sterke entree met ‘Legende van een zelfmoord’ (2010) imponeert David Vann met de al even ijzingwekkende roman ‘Caribou Island’. 
Met deze semi-autobiografische debuutroman waaraan David Vann (°1966) 10 jaar heeft geschreven onderzoekt hij de zelfmoord van zijn vader James Edwin Vann en probeert hij het schuldgevoel van zich af te schrijven. Vader Vann, een tandarts en verwoede visser, schoot zichzelf in 1980 een kogel door het hoofd kort nadat hij van plan was om naar Sukkwan Island (Alaska) te gaan en zijn zoon David, die na de scheiding bij zijn moeder verbleef had geweigerd om hem te vergezellen. De plaats van het gebeuren is het noordelijk gelegen Alaska. Vann is afkomstig van het eiland Adak (de Aleouten : een eilandengroep tussen de VS en Rusland). In 2010 telde men er 326 bewoners. 
Gehaaid is een roman over liefde en verlies, maar ook een avonturenroman die je meeneemt in een fantastische wereld, voor zover je in deze wereld wil meegaan. De kunst is dit avontuur symbolisch te blijven benaderen. 
