Dat overkomt de 65-jarige Rosa Weber die haar leven ondanks het overlijden van haar echtgenoot, nu 5 jaar geleden, goed op orde heeft. Ze heeft 3 kinderen en haar oudste zoon Christiaan heeft haar twee kleinkinderen geschonken waarop ze dol is. Ze heeft naast haar familiaal welbehagen een druk sociaal leven, maakt deel uit van een leesclub en is actief in een tennisclub, kortom alle ingrediënten zijn aanwezig voor een onbezorgde oude dag.
Tot die noodlottige ochtend...die haar wereld voorgoed zal veranderen !
Haar zoon Christiaan is een succesvolle zakenman, heeft een leuke vrouw en 2 kinderen en voor Rosa is het uitgesloten dat hij iets met die verdwijning te maken zou kunnen hebben. Alles berust volgens haar op een misverstand. Ze heeft tijdens de opvoeding van haar oudste zoon niets abnormaal gemerkt. Haar familie en vrienden reageren met hetzelfde ongeloof. Ze zoekt naar een antwoord in haar geloof, maar ook daar vindt ze geen verlossing. Wanneer ze haar zoon in de gevangenis bezoekt en hem de onvermijdelijke vraag stelt of hij het gedaan heeft en vraagt om in haar hand te knijpen als hij schuldig is reageert hij niet. Wanneer ze te horen krijgt dat er DNA-sporen van de jongen in zijn voertuig zijn teruggevonden begint haar zekerheid van onschuld van haar zoon te wankelen. Naarmate ook haar andere kinderen en omgeving zich meer en meer distantiëren voelt Rosa dat ze beetje bij beetje de grip op haar werkelijkheid verliest en stort haar burgerlijke leventje in.
Haar ontreddering is volledig wanneer ze in afwezigheid van haar 2 andere kinderen het proces bijwoont en de verpletterende waarheid aanhoort. Om boete te doen voor wat haar zoon heeft aangericht kleedt ze zich als hoer doch de nachtelijke ontmoeting met een Afrikaanse moslim loopt anders af dan zij verwacht had en zorgt er voor dat zij haar leven alsnog een positieve wending kan geven.
Hans Münstermann heeft een patent op uitstekende romans en in Mischa pakt hij je vanaf de eerste pagina bij het nekvel en laat je niet meer los. Dat is de absolute sterkte van Münstermann, je maakt onmiddellijk deel uit van het verhaal en hoe heftig de emoties ook zijn, je wil ze ervaren, je wil zo snel mogelijk te weten komen hoe het verhaal afloopt. Het gaat er steeds emotioneel heftig aan toe en zo heb ik het graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten