Robert Chatham is acht als hij zijn eerste kus op de mond krijgt van een meisje. Een dag later overstroomt het huis van zijn ouders en moeten ze samen op de vlucht slaan. De grote overstroming van 1927 waarbij de Mississippi buiten zijn oevers treedt, kent veel slachtoffers, maar het gezin Chatham kan ontkomen aan de verdrinkingsdood. Elijah Paul Cutter is achtendertig als hij wordt vrijgelaten van een gevangenisboerderij. Hij groeit op bij zijn grootmoeder onder invloed van hoodoo en de duivel. Na de overstroming wordt hij opgevorderd om te werken aan een grote dam. Daar is hij ongewild verantwoordelijk voor de dood van de dochter van een blanke opziener. Eli is zwart en wordt opgesloten. Zo ging dat in die tijd.
Zijn liefde voor muziek en meer bepaald de blues die hij als een gek kan spelen op de piano, zorgt ervoor dat Eli niet alleen vrijkomt, maar ook een job krijgt aangeboden. Zijn bevrijder Augustus Duke is al jarenlang op zoek naar de beruchte Eli Cutter en wil hem beroemd maken. Hij stuurt Eli naar hotel Beau-Miel, terwijl hij op zoek gaat naar een geschikt instrument om op te spelen.
Ook Robert verblijft in hotel Beau-Miel, een hotel voor korte verblijven met meisjes van plezier. Zijn ouders hebben hem in bewaring gegeven bij mevrouw Lucy, de eigenaresse. Hij voert hier al meerdere jaren de taken uit die hij krijgt toebedeeld in ruil voor een bed en een maaltijd. In het zwarte hotel is het veilig, maar als hij het stadje Bruce ingaat,wordt hij meermaals belaagd door de blanke lokale bevolking die het niet opheeft met zwarten.
Eli en Robert leren elkaar slechts oppervlakkig kennen, maar Eli geeft de dertienjarige Robert wel een middel om de kwade geesten af te houden. Hij vangt Roberts duivel en die moet hem steeds om zijn nek dragen, om de dood af te houden. Wanneer Eli zijn kunsten op de piano eindelijk kan openbaren, loopt dit slecht af voor alle betrokkenen. Hotel Beau-Miel begint te branden, terwijl Robert zijn eerste keer beleeft met één van de meisjes die er werken. Robert weet te ontkomen.
Negen jaar later, in 1941, is Robert na een tijd gewerkt te hebben op een plantage, op zoek naar een nieuwe bron van inkomsten. Hij is net zijn laatste twintig dollar kwijtgeraakt aan vrouwelijk vertier. Hij biedt zich aan om mee te bouwen aan de Mississippi Delta. Het harde werk is niet zonder gevaar blijkt, maar Robert is niet schuw van risico's. Het leven heeft hem al half gebroken en hij heeft niets meer te verliezen. Op een dag stort hij zich in het kolkende water van de Yazoo rivier.
Hij wordt gered door een familie trappers, twee broers en hun nicht, jagers op vossen en ander wild die in Panther Swamp leven van wat het land hen biedt. Het hele gebied wordt echter bedreigd door de vernieling die de bouw van de dam met zich meebrengt. Hij moet voor hen werken, dierenhuiden bewerken tot ze glad en soepel zijn. Als ze het moeras ingaan wordt hij geketend, hij is hun zwarte gevangene.
De jongste broer, Roan, moet hem niet en staat hem meermaals naar het leven. Frankie ontfermt zich over hem en maakt hem wegwijs in het harde leven dat ze leiden. Maanden brengt hij door in die broeierige hel. Zijn drieëntwintigste verjaardag trekt als een was aan hem voorbij. Hij ontbeert de kracht om te ontsnappen en wanneer hem dit uiteindelijk lukt, laat hij een spoor van vernieling achter zich.
Robert wordt achtervolgd door rampspoed die hij steeds weer overleeft. Het verleden blijft hem steeds overkomen. Hij besluit terug te gaan naar Issaquena County, waar hij is opgegroeid en waar hij sinds de overstroming niet meer is geweest. Hij weet niet wat hij daar zal aantreffen, of zijn ouders nog leven, of er daar iemand op hem wacht.
Als de hond het spoor kruist is een roman die je opslokt met zijn rijke, poëtische taal en kleurrijke personages. Het is een tragische familieroman over hen die zijn heengegaan en één die doelloos achterblijft. De overstroming brengt de duivel in de mensen naar boven en Roberts omzwervingen leiden hem niet naar de hemel. Het is amper te geloven dat dit doorleefde verhaal door een debutant werd geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten