Met zijn debuutroman Op de hoogte won Christophe van Gerrewey de Debuutprijs 2013. Mede dankzij de steun van de Provincie Antwerpen krijgt de winnaar een geldprijs van 6.200 euro en een Montblanc vulpen overhandigd op de officiële opening van de Boekenbeurs te Antwerpen.
Deze "roman" is een brief die niet als een brief wordt verstuurd, maar als alles goed gaat als een roman wordt uitgegeven, een roman die, na maanden van weerstand, toch door jou uit nieuwsgierigheid zal worden gekocht of in de bibliotheek zal worden ontleend...zo omschrijft de auteur dit werk.
Een man ontwaakt in het huis van vrienden die 4 weken op vakantie zijn. Hij herinnert er zich de vorige zomer toen zijn vriendin er nog met hem verbleef. De breuk zet hem ertoe aan om haar een brief te schrijven.
Reden waarom dit geen brief is, bestaat er in dat ik voor jou geen afzender meer kan zijn en jij voor mij niet langer de ontvanger. Als dit een brief was, dan stonden hier heel andere dingen, dan zou ik er geen rekening mee hoeven houden dat er andere mensen meelezen, als dit een echte brief was dan zou ik geloven in wat ik geschreven heb, dan zou ik denken dat ik de waarheid over ons ken en dat het van die waarheid is dat ik je op de hoogte moet brengen.
De naamloze ik-verteller kampt met de vraag waarom het tot een breuk is gekomen, hij kijkt terug op de periodes dat zij samen kortstondig in huizen van vrienden verbleven terwijl deze op vakantie waren omdat zij er zelf niet aan toe waren om samen te gaan wonen. Ieder jaar brachten we minstens een maand in andermans huis door, alsof we pas echt samen konden zijn in een omgeving die op het samenzijn van anderen was ingericht. Het verleden en de herinnering eraan is het enige wat er van de relatie nog overblijft en hij klampt er zich aan vast, hij wil het niet loslaten doch beseft dat de relatie voorgoed voorbij is. Tegelijkertijd is er niemand tot wie ik liever het woord zou willen richten dan tot jou. Ik heb overwogen je te bellen, maar ik wist dat dit niet meer mogelijk is omdat het erop uit zou lopen dat we elkaar met sorry's zouden bestoken. Geregeld speel ik voorzichtig en geconcentreerd met het idee jou te inviteren.
Over de vriendin komen we weinig te weten, ze heeft lange zwarte haren en ze schrijft voor een cultureel tijdschrift doch plots en enigszins verrassend komt de vriendin op het einde dan toch aan het woord en geeft onomwonden haar visie op de relatie. Alhoewel de ik-verteller niet aangeeft wat de oorzaak van de breuk is geweest heeft hij hierover gereflecteerd en poogt uit te zoeken wat ertoe heeft geleid. De vraag is maar of we elkaar echt gekend hebben en niet steeds elkaar tot projecties en abstracties hebben herleid. Als lezer krijg je de indruk dat de vriendin nu aan het woord is doch het blijft natuurlijk de ik-verteller die de woorden uitspreekt en is dat nu net wat Van Gerrewey beoogt.
Als debuut en de toch wel aparte keuze voor de briefroman vond ik dit een aangenaam en bij wijlen sterk literair boek alhoewel het emotionele toch wel wat dieper had mogen uitgewerkt worden. De inhoud van brieven is nu eenmaal veel intiemer en als de auteur opteert voor een briefroman dient hij deze intimiteit ook met de lezer te delen en dit gebrek aan intimiteit tussen de twee geliefden mis ik.
Deze "roman" is een brief die niet als een brief wordt verstuurd, maar als alles goed gaat als een roman wordt uitgegeven, een roman die, na maanden van weerstand, toch door jou uit nieuwsgierigheid zal worden gekocht of in de bibliotheek zal worden ontleend...zo omschrijft de auteur dit werk.
Een man ontwaakt in het huis van vrienden die 4 weken op vakantie zijn. Hij herinnert er zich de vorige zomer toen zijn vriendin er nog met hem verbleef. De breuk zet hem ertoe aan om haar een brief te schrijven.
Reden waarom dit geen brief is, bestaat er in dat ik voor jou geen afzender meer kan zijn en jij voor mij niet langer de ontvanger. Als dit een brief was, dan stonden hier heel andere dingen, dan zou ik er geen rekening mee hoeven houden dat er andere mensen meelezen, als dit een echte brief was dan zou ik geloven in wat ik geschreven heb, dan zou ik denken dat ik de waarheid over ons ken en dat het van die waarheid is dat ik je op de hoogte moet brengen.
De naamloze ik-verteller kampt met de vraag waarom het tot een breuk is gekomen, hij kijkt terug op de periodes dat zij samen kortstondig in huizen van vrienden verbleven terwijl deze op vakantie waren omdat zij er zelf niet aan toe waren om samen te gaan wonen. Ieder jaar brachten we minstens een maand in andermans huis door, alsof we pas echt samen konden zijn in een omgeving die op het samenzijn van anderen was ingericht. Het verleden en de herinnering eraan is het enige wat er van de relatie nog overblijft en hij klampt er zich aan vast, hij wil het niet loslaten doch beseft dat de relatie voorgoed voorbij is. Tegelijkertijd is er niemand tot wie ik liever het woord zou willen richten dan tot jou. Ik heb overwogen je te bellen, maar ik wist dat dit niet meer mogelijk is omdat het erop uit zou lopen dat we elkaar met sorry's zouden bestoken. Geregeld speel ik voorzichtig en geconcentreerd met het idee jou te inviteren.
Over de vriendin komen we weinig te weten, ze heeft lange zwarte haren en ze schrijft voor een cultureel tijdschrift doch plots en enigszins verrassend komt de vriendin op het einde dan toch aan het woord en geeft onomwonden haar visie op de relatie. Alhoewel de ik-verteller niet aangeeft wat de oorzaak van de breuk is geweest heeft hij hierover gereflecteerd en poogt uit te zoeken wat ertoe heeft geleid. De vraag is maar of we elkaar echt gekend hebben en niet steeds elkaar tot projecties en abstracties hebben herleid. Als lezer krijg je de indruk dat de vriendin nu aan het woord is doch het blijft natuurlijk de ik-verteller die de woorden uitspreekt en is dat nu net wat Van Gerrewey beoogt.
Als debuut en de toch wel aparte keuze voor de briefroman vond ik dit een aangenaam en bij wijlen sterk literair boek alhoewel het emotionele toch wel wat dieper had mogen uitgewerkt worden. De inhoud van brieven is nu eenmaal veel intiemer en als de auteur opteert voor een briefroman dient hij deze intimiteit ook met de lezer te delen en dit gebrek aan intimiteit tussen de twee geliefden mis ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten