Kalme Chaos was de grote doorbraak voor Sandro Veronesi. We maken kennis met Pietro Paladini op de laatste dagen van zijn vakantie. Pietro staat op trouwen met zijn vriendin Lara met wie hij een tienjarige dochter heeft. Dankzij zijn hoge functie bij een bedrijf voor pay-tv leiden Pietro en zijn gezin een comfortabel bestaan. Op hetzelfde moment dat Pietro een corpulente vrouw met enige moeite redt van de verdrinkingsdood, sterft zijn vrouw een plotse dood in hun vakantiehuis. De drieënveertigjarige weduwnaar blijft achter met de zorg voor zijn tienjarige dochter Claudia.Na de begrafenis wil Pietro zijn leven weer stroomlijnen om zo het verdriet dat nog niet is neergedaald, zijn kans te geven. Hij brengt zijn dochter naar school om van daaruit naar het werk te vertrekken. Hij blijft echter ter plaatse hangen en geniet van de rust die hem overvalt. Hij besluit de dag ter plaatse te blijven en een oogje op zijn dochter te houden. Met goedkeuring van zijn werkgever posteert Pietro zich de volgende drie maanden elke dag voor de school van zijn dochter.
In afwachting van de pijn die onvermijdelijk zal komen, maakt hij kennis met ouders die hun kinderen brengen en komen halen en ontsnapt zo aan de druk op het werk waar een grote fusie aan de gang is. Na een tijdje komen mensen hem speciaal opzoeken. Het is ondertussen bekend dat hij daar elke dag staat en zo komen collega’s, familie en zelfs de vrouw die hij uit zee heeft gered langs. Deze gesprekken geven een beeld van de levenswandel -en visie van Pietro Paladini die als buitenstaander deze ontboezemingen aanhoort. Bij gebrek aan eigen verdriet hoort Pietro het lijden van anderen aan.
Net zoals later in XY neemt Veronesi het noodlot als uitgangspunt. Zijn hoofdpersonage brokkelt langzaam af en als lezer vermoed je dat hij aan het eind van de roman zal breken. Er gebeurt bitter weinig in deze roman, maar door zijn geraffineerde stijl weet Kalme Chaos van begin tot einde te boeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten