James Salter - Alles wat is

James Salter is een Amerikaanse schrijver die op het einde van zijn carrière (hij is intussen 88) nog steeds actief is. Hij schreef naast romans ook scripts voor verschillende films. Alles wat is is zijn langverwachte nieuwe roman die mede door de hype die Stoner in Nederland veroorzaakte daar een bescheiden succes kende. Dat Tommy Wieringa het boek op de voorzijde bewierookt, zal er ook geen kwaad aan hebben gedaan. Reden genoeg om deze schrijver te ontdekken. Zijn laatste roman, Alles wat is, behandelt net zoals Stoner het leven van een nobele onbekende. Het verschil is echter groot en ligt vooral in de benadering en de uitwerking van het verhaal. Daar waar Stoner sober blijft, wil Alles wat is groots uitpakken.

Zo start het verhaal tijdens de oorlog met Japan na de aanval op Pearl Harbor. Philip Bowman keert als halve held terug van het front, maar moet terug thuis van voor af aan beginnen. Als jonge twintiger schrijft hij zich in op de universiteit. Hij beëindigt zijn studies met succes, maar het werk ligt in de naoorlogse jaren niet voor het oprapen.  Met wat meeval vindt hij een job bij een uitgeverij, waar hij zich al snel opwerkt tot redacteur. Nu hij zich van een inkomen heeft verzekerd, wordt het dringend tijd dat hij een vrouw vindt om zijn geluk met te delen.

Hij leert Vivian kennen die van goede komaf is. Ze woont met haar vader op een landgoed in Virginia. Hoewel haar vader de relatie niet verhindert, is hij ook niet enthousiast, zeker niet als het tot een huwelijk komt. Ook Philips moeder Beatrice vindt Vivian niet de juiste vrouw voor haar zoon. Het huwelijk komt er toch en ze vestigen zich in New York, waar Philip zijn werk heeft. Ondanks dat de eerste jaren gelukkig zijn, voelen ze beiden een gemis dat met de jaren alleen maar groter wordt. Ze zitten als het ware niet op dezelfde golflengte. Wanneer haar moeder ziek wordt, trekt Vivian bij haar in en besluit ze haar huwelijk bij brief op te zeggen.

Op hetzelfde moment verblijft Philip in Londen waar hij onder de invloed komt van Enid Amour, een ongelukkig getrouwde vrouw die hij weet te verleiden. Terug thuis verneemt hij het voornemen van Vivian en schikt zich er in. Als gescheiden man reist hij regelmatig naar Europa en beleeft hij zijn romance met Enid in seksuele volwassendom. Langzaam groeit het besef dat hij Enid nooit zal kunnen losweken van haar man. In een taxi, op de weg terug naar huis, leert hij een andere vrouw kennen waar hij wel een toekomst mee hoopt op te bouwen.

Christine is getrouwd met een Griekse man, maar ze leven gescheiden. Bowman ziet haar als de ware en ze kopen samen een huis op het platteland, waar ze wonen en elk weekend een echt gezin vormen. Haar dochter verblijft ook geregeld bij hen. Philip verblijft in de week in de stad , maar meent het ware geluk te hebben gevonden. Hij is zich van geen kwaad bewust tot ze hem op een dag verraadt en ontredderd achterlaat. Hij zweert geen vrouw meer in zijn verdere leven toe te laten tot vier jaar later het lot daar anders over beslist.

Hoewel Alles wat is ontegensprekelijk gaat over het leven van Philip Bowman, zijn er toch verschillende hoofdstukken geweid aan nevenpersonages, zoals Neil Eddins, een werkcollega die zijn gezin verliest in een treinongeluk. De bedoeling hiervan is me niet helemaal duidelijk. James Salter wil duidelijk meer vertellen dan strikt noodzakelijk is voor dit verhaal. Het gesloten karakter van de op vrouwen en seks beluste Philip Bowman, die slecht sporadisch zijn emoties laat kennen, maakt het moeilijk met hem te sympathiseren. De onverwachte cliffhanger en de vlotte vertelstijl maken van Alles wat is toch een aangename leeservaring.

Joke van Leeuwen wint AKO Literatuurprijs

De Ako Literatuurprijs gaat dit jaar naar de Nederlands-Belgische schrijfster Joke van Leeuwen (61) voor de historische roman Feest van het begin. De prijs is goed voor 50.000 euro. Van Leeuwen kreeg de prijs op de uitreiking - die gedeeltelijk werd uitgezonden op Nederland 2 -uit handen van juryvoorzitter en ex-burgemeester van Antwerpen Patrick Janssens. Die beloonde zo één van zijn voormalige stadsdichters. ‘Het boek stelt universele vragen over leven en schoonheid’, aldus Janssens. Vorig jaar ging de prijs naar Post mortem van Peter Terrin. In 2010 won David Van Reybrouck met Congo. (bron : standaard.be)

Te Ontdekken : DBC Pierre - Petit Mal

Op Crossing Border komt DBC Pierre uitleg verschaffen over zijn nieuw project, Petit Mal, dat op 7 november in het Engels wordt uitgebracht. Het betreft een collectie verhalen over lust, excessen en de extreme prik-keling van zintuigen, aangevuld met tekeningen en foto’s van zijn hand. Veel is er niet bekend over dit project, maar van een echte roman is er geen sprake.

Het betreft eerder een collector's item in beperkte oplage voor de fans die vertrouwd zijn met zijn eerdere werk (Vernon God Little, Ludmila's Broken English, Lights Out in Wonderland). Wanneer en of Petit Mal in Nederlandse vertaling verschijnt is tot op heden onbekend.

Vlaamse schrijver Thomas Blondeau overleden

De Vlaamse schrijver en dichter Thomas Blondeau is zaterdagnacht op 35-jarige leeftijd overleden. Dat bevestigt zijn uitgeefster, Suzanne Holtzer van De Bezige Bij Amsterdam. Blondeau overleed aan een aortabreuk.

De afgelopen maanden oogstte Blondeau nog lovende kritiek met zijn derde boek, Het West-Vlaams versierhandboek, dat begin september bij De Bezige Bij verscheen. In het boek beschreef hij op een rake, droefgeestige manier over oude liefde en hoe hard een hart breken kan.

Blondeau debuteerde in 2006 met de roman eX. In 2010 verscheen met Donderhart een tweede boek. De schrijver werd geboren in Poperinge, West-Vlaanderen en woonde momenteel in Amsterdam. Hij schreef ook verschillende columns voor De Standaard en het tijdschrift Psychologies.

'We verliezen een zeer lief en warm mens, een bijzonder getalenteerde auteur, die een grote belofte voor de toekomst was', laat Blondeaus uitgeverij in een persbericht weten. 'We kunnen nauwelijks bevatten dat hij er niet meer is. Zijn dood komt veel te vroeg en laat ons onthutst achter.'

De uitgeverij roemt Blondeau als 'een veelzijdig en gedreven auteur met een uitzonderlijk stilistisch vermogen'; met een 'fabelachtige kennis' van literatuur en cultuur. (bron : standaard.be)

Boeken van mijn vrouw : Julie Otsuka - Waarvan wij droomden

Waarvan wij droomden vertelt het verhaal van een groep jonge vrouwen die bijna een eeuw geleden als picture brides per schip van Japan naar San Francisco werd gebracht. De slopende boottocht verbindt de vrouwen in zowel ervaring als verwachting. De onzekerheid over hun leven in Amerika geeft hun een collectieve stem, een gezamenlijke identiteit. Vanaf hun aankomst in Californië zullen ze alleen zijn in een totaal vreemde wereld. Daar ontmoeten ze hun mannen, die vreemdelingen voor hen zijn, baren ze kinderen die Amerikaans zullen zijn, en moeten ze zich redden in een taal die ze niet spreken. En juist als ze zich na jaren thuis beginnen te voelen in Amerika volgt de aanval van Japan op Pearl Harbour.

Julian Barnes - Hoogteverschillen

In 2008 verloor Julian Barnes zijn vrouw Pat Kavanagh. In 2011 won hij met zijn boek Alsof het voorbij was de Man Booker Prize. Hij droeg de roman op aan zijn vrouw.

In Hoogteverschillen kijkt Barnes terug op zijn vroegere leven en zijn verlies. De roman gaat zoals de kaft laat vermoeden over ballonvaart en begint met bewonderende mijmeringen over diens geschiedenis. Aeronauten die willen vliegen en dit zien als symbool voor vrijheid, geestesvervoering en menselijke vooruitgang. Niet zonder gevaar voor eigen leven, trotseren ze mogelijke gevaren en dagen ze God uit. Ze werden gezien als helden en vereeuwigd door kunstenaars.

 

Felix Tournachon was de eerste man die twee dingen samenvoegde, nl. de fotografie en de aeronautica, en daarmee iets nieuws creëerde. Maar zijn grote liefde lag steeds bij zijn vrouw die hij in haar laatste jaren, toen ze meer een meer aftakelde, met grote liefde bleef verzorgen.

Sarah Bernhardt was een bekende actrice die na een korte romance met ballonvaarder Fred Burnaby diens passie voor aeronautica overnam. Na hun samenzijn van drie maanden werd Fred vriendelijk, maar kordaat aan de kant geschoven. Fred is de liefdesbreuk nooit meer te boven gekomen.

"Je voegt twee mensen samen die nog niet eerder zijn samengevoegd en soms is de wereld veranderd. Maar je kan je ook aan elkaar verbranden en neerstorten. Soms lukt het en wordt er iets nieuws gemaakt. Elk verhaal van liefde is een potentieel verhaal van verdriet. Zo niet voor de een, dan wel voor de ander. Waarom streven we dan voortdurend naar liefde? Omdat in liefde waarheid en betovering samenkomen. Waarheid als in de fotografie; betovering als in de ballonvaart."

In het laatste deel van deze roman spreekt Julian Barnes openhartig en in directe bewoordingen over  het verlies van zijn vrouw. Verdriet kan net als liefde met de jaren groeien. Hij reflecteert over de verloren toekomst en het zinloze leven dat hem nog te wachten staat. Vrienden vergeten hen als koppel en sporen hem aan zijn leven verder te zetten, wat Julian als verraad ervaart. Hij denkt aan zelfmoord, maar beseft dat hij hiermee ook de herinneringen aan zijn vrouw vermoordt.

De ballonvaart komt sporadisch terug als beeldspraak die hem toelaat zijn verdriet te "banaliseren" en het vanuit een groter perspectief te bekijken. Langzaam krabbelt hij overeind en leert hij nieuwe dingen kennen. Zo ontwikkelt hij een passie voor opera. In de dramatiek voelt hij zich nauw verbonden met zijn vrouw. De dood van zijn vrouw mag dan wel betekenen dat ze niet meer leeft, maar dat betekent niet dat ze niet meer bestaat.
 

Eleanor Catton is jongste winnaar ooit van Booker Prize

 

 

De Nieuw-Zeelandse schrijfster Eleanor Catton heeft gisteren in Londen de Man Booker Prize in de wacht gesleept voor haar roman 'The Luminaries'. De 28-jarige Catton is meteen de jongste winnares ooit van de prestigieuze onderscheiding.

De Man Booker Prize wordt jaarlijks uitgereikt aan een Engelstalig fictiewerk van een auteur uit de Commonwealth, Ierland of Zimbabwe. Het is slechts de tweede keer dat hij naar een Nieuw-Zeelandse auteur gaat.

De 832 bladzijden tellende roman vertelt het verhaal van Walter Moody, die fortuin wil maken ten tijde van de goldrush in Nieuw-Zeeland halfweg de negentiende eeuw. Het is overigens meteen ook het lijvigste werk dat ooit de Booker Prize kreeg.

De laureate krijgt een cheque van 50.000 pond (60.000 euro). Eerdere winnaars in de 45-jarige geschiedenis van de onderscheiding waren de Britse Hilary Mantel, de Australiër Peter Carey en de Zuid-Afrikaan J.M Coetzee. (bron : demorgen.be)

Ernest van der Kwast - Giovanna's navel

Het boek bestaat uit de novelle Giovanna's navel en vier korte verhalen De conducteur, Gasthof Kohlern, Zomer en Wijngaard. Alle verhalen spelen zich af in Noord-Italië, rondom de stad Bolzano.

Ezio Ortolani ontvangt 60 jaar nadat hun relatie op de klippen is gelopen een brief van Giovanna Berlucchi die hem smeekt om terug naar haar toe te komen. Ezio had haar herhaaldelijk een huwelijksaanzoek gedaan doch om reden dat Giovanna hierop niet inging liet hij have en goed in Lecce achter en vertrok naar Noord-Italië waar hij zijn hele leven als vrijgezel verbleef en als  appelplukker werkte.


40 jaar na het afscheid en stilte had Ezio reeds een verzoeningspoging ondernomen en Giovanna een brief gestuurd omdat hij het gevecht had verloren om haar niet te schrijven en waarin hij haar deelgenoot maakte van dezelfde woede en begeerte, dezelfde hoop en wanhoop die hij vroeger met haar deelde. "Schrijf me niets of schrijf me alles : dat je van me houdt." In haar antwoord beschrijft Giovanna haar leven zonder Ezio, het gemis en verlangen om hem te zien doch de grote woorden dat ze van hem houdt blijven uit. Een tweede brief aan Ezio waarvan de inhoud niet wordt weergegeven belandt na enkele verhuizingen in de haard. De daaropvolgende jaren neemt ze geen contact meer op omdat ze het "alles" niet over haar lippen krijgt. Ze onderhoudt diverse relaties met mannen doch weigert zich te binden. Ze kan Ezio echter niet uit haar gedachten bannen en bij sommige herinneringen voelt ze een scheut van pijn door haar onderlijf gaan (het gevoel dat zij had toen Ezio op het strand ongewild haar beeldschone navel kuste in plaats van haar mond) tot zij 60 jaar na hun afscheid capituleert en alsnog de grote woorden opschrijft. Het slot toont de romanticus die van der Kwast is, ik zou zelf geen 60 jaar wachten, doch wellicht is dit net waar het van der Kwast om te doen is. De keuzes die mensen maken en de verstrekkende, soms onomkeerbare, gevolgen van deze keuzes. Zowel Giovanna als Ezio blijven bewust vrijgezel in de hoop ooit terug bij elkaar te komen. Beiden zijn niet ongelukkig doch ze zijn niet volledig zonder elkaar. Weliswaar een klassiek thema doch van der Kwast brengt het op een zeer humoristische doch ontroerende wijze.

Hierna volgen nog 4 korte verhalen onder de titel Vier laatste verhalen waarin oudere mannen terugblikken op hun leven.

In De conducteur kijkt Heinrich Kienzl met weemoed terug naar zijn leven als conducteur bij de Seilbahn Jenesien waar hij 40 jaar lang de kabelbaan bediende en tijdens zijn negen minuten durende tocht het landschap en de passagiers zag veranderen.

In Zomer maken we kennis met Klaus Mair die vanop een bankje naar kinderen kijkt die vanaf een rots in het water springen. Zelf slaagde hij er als kind niet in te zwemmen en leerde met de hulp van zijn vader en twee pompoenen om te blijven drijven.

In Gasthof Kohlern zit Rogier van Zeeuwen als naar jaarlijkse gewoonte op Kerstavond alleen te eten. Hij overpeinst zijn leven, zijn twee gestrande huwelijken. Hij heeft zijn dochters al vijftien jaar niet meer gezien. Op Kerstdag gaat hij in de sneeuw wandelen en besluit niet terug te keren. Hij weet dat hij gevonden zal worden. Als de temperatuur daalt, de bergtoppen verdwenen, probeert hij ook nu niet bang te zijn.

Paul Barendse kijkt in Wijngaard zonder spijt terug op zijn leven. Als schrijver worden zijn bekendste titels nog steeds verkocht, maar hij schrijft niet meer aan een nieuwe roman. Zijn huwelijk was niet gemakkelijk geweest, overal waar hij lezingen gaf en talkshows presenteerde waren vrouwen aanwezig. Hij liep levens in en uit zoals je de lift neemt. Desondanks houdt zijn huwelijk stand en komen zij tot rust op de boerderij waar zij met het gezin de vakanties doorbrachten en waar hij wist dat hij hier zou kunnen sterven.

Een genietbaar boek dat mijn belangstelling heeft gewekt om nog ander werk te lezen.

Amos Oz wint Franz Kafka-prijs 2013

Amos Oz heeft dit jaar de Franz Kafka-prijs gewonnen. De bekendste auteur uit Israël krijgt de prestigieuze prijs voor zijn fantasierijke beschrijvingen van het leven in de Joodse staat.

De Franz Kafka-prijs wordt jaarlijks uitgereikt door het Franz Kafka Genootschap in Praag voor schrijvers wier werk 'aan lezers appelleert ongeacht hun afkomst, nationaliteit of cultuur'. Eerdere prijswinnaars zijn onder anderen Philip Roth, Elfriede Jelinek, Haruki Murakami en Harold Pinter. Oz krijgt de prijs en de 10.000 dollar aan prijzengeld tijdens een ceremonie op donderdag 24 oktober a.s.

De prijs werd toegekend door een internationale jury onder voorzitterschap van de Duitse criticus Marcel Reich-Ranicki.

Amos Oz is bekend vanwege zijn gebruik van humor en verbeeldingskracht in boeken die in meer dan 40 talen vertaald zijn. Oz won diverse literaire prijzen en geldt ieder jaar als een van de kanshebbers op de Nobelprijs voor de Literatuur. De auteur is daarnaast een van de bekende voorvechters van een twee-statenoplossing voor Israël en Palestina.

Romans van zijn hand zijn o.a. Mijn Michaël, Volmaakte rust, Black box, Een vrouw kennen, De derde toestand, Noem het nog geen nacht en Dezelfde zee. In 2002 verscheen zijn magnum opus, de autobiografische roman Een verhaal van liefde en duisternis.

Anthony Marra - Een stelsel van elementaire levensvoorwaarden

Wat drijft een Amerikaanse auteur om zijn debuut te weiden aan een verhaal over de bloedige Tjetjeense geschiedenis? Er zijn wel voldoende andere onderwerpen om in relatieve eenvoud je debuut over te schrijven. Het siert Anthony Marra, die geen journalistieke achter-grond heeft dan ook niet voor de gemakkelijk weg te hebben gekozen. Ik kan me onmogelijk voorstellen hoeveel uren research er aan deze roman zijn voorafgegaan, maar het verhaal doet bijna vermoeden dat hij zelf als ooggetuige aanwezig is geweest of het hem minstens tot in detail is verteld door ingewijden. Een stelsel van elementaire levensvoorwaarden vertelt een meedogenloos verhaal over mensen die zich in onmenselijke omstandigheden staande trachten te houden.

Tegen de achtergrond van een eeuwigdurende en bloedige burgeroorlog die gepaard gaat met verbanningen, zuiveringen en verdwijningen, plaatst Marra het verhaal van enkele dorpsbewoners van het gehucht Eldar. Ze zijn vrome moslims, zonder fanatiek te zijn die tussen de federalen en de rebellen komen te staan. Welke kant ze ook kiezen, ze zijn al op voorhand verloren.

Wanneer in het dorp Dokka wordt meegenomen door de Russische troepen, weet hij zijn dochter Havaa nog in veiligheid te brengen door haar te verbergen in de bossen. Ze wordt opgevangen door zijn buur Achmed. Daar de militairen ook naar haar op zoek zijn, tracht Achmed voor haar onderdak te zoeken in het vervallen ziekenhuis in Voltsjansk, in de hoop dat de federalen haar daar niet komen zoeken. Mannen die worden meegenomen uit het dorp, komen niet meer terug, al hoopt Havaa vurig het tegendeel.

Het ziekenhuis wordt gerund door Sonja, een Russische die als enige dokter de boel draaiende houdt. Kort na de dood van hun ouders is Sonja voor haar studies naar Londen verhuisd, maar als de oorlog terug opflakkert keert ze terug naar huis om haar zus Natasha op te vangen die na lange omzwervingen terug thuis komt. Sonja is eerst niet geneigd om het kind dat Achmed haar aanbiedt op te vangen, maar Achmed weet haar te overtuigen door zichzelf aan te bieden als pasmunt. Hij is immers ook een dokter, zij het niet een hele goede.

Na hun hereniging en een langzaam herstel vindt Natasha min of meer haar draai bij haar zus en ze helpt zonder enige medische voorkennis mee op de kraamafdeling in het ziekenhuis . Wanneer acht jaar later een mortier inslaat op de vierde verdieping, raakt ze in paniek en hervalt in haar vroegere zonden. Om haar zus niet met haar problemen op te zadelen, slaat ze opnieuw op de vlucht. Eerst verblijft ze nog enkele dagen in Eldar bij Dokka, die al jaren vluchtelingen opvangt. Ze ontmoet er ook Havaa en Achmed.

Tijdens het lezen van deze roman wordt je heen en weer geworpen in de tijd. Achmed kent Sonja nog niet als hij Natasha ontmoet en zal pas later vernemen dat Sonja haar zus ondertussen al acht maanden zoekt. Achmed moet ondertussen ook vrezen voor zijn eigen leven, omdat hij Razman niet wil vertellen waar Havaa is. Ramzan is de spion die stelselmatig zijn dorpsbewoners verraadt aan de federalen. Hassan kan dit verraad van zijn zoon niet verdragen en spreekt twee jaar lang niet met hem. Toch is ook Ramzan maar een product van de wreedheden die een oorlog kan voortbrengen.

Een stelsel van elementaire levensvoorwaarden vertelt onder constante oorlogsdreiging de persoonlijke geschiedenis van een handvol personages. Op subtiele wijze zijn hun levens met elkaar verbonden, vaak zonder dat ze het zelf beseffen. Dit krachtig geschreven verhaal grijpt je aan vanaf het begin om je niet meer los te laten.

Canadese Alice Munro wint Nobelprijs Literatuur

Alice Munro (82) heeft de Nobelprijs Literatuur gewonnen voor haar hedendaagse kort-verhalen. Dat heeft de Zweedse Academie in Stockholm bekendgemaakt. De Canadese schrijfster reageert 'verbluft'. Munro schreef onder andere Het Uitzicht vanuit Castle Rock, Lief leven en Weg van Haar. Dat laatste boek werd ook verfilmd. Haar series van fictieve kortverhalen spelen zich af in Munro's geboorteplaats Ontario.

Munro, die ook geregeld verhalen schrijft voor magazines als The New Yorker, won in 2009 al de prestigieuze Man Booker International Prize voor haar hele oeuvre. Ze won in haar thuisland ook drie keer de Governor General's Award voor fictie.

Munro zelf reageerde 'verbluft', nadat ze door haar dochter op de hoogte was gesteld via telefoon. De Zweedse Academie zelf kon de schrijfster namelijk niet bereiken, en sprak dan maar iets in op haar antwoordapparaat. 'Het is zo'n verrassing en zo fantastisch. Ik denk dat ik pas gisteren wist dat ik op de lijst stond', aldus Monroe in een eerste reactie. (bron : standaard.be)

Haruki Murakami opnieuw favoriet voor Nobelprijs

Net als vorig jaar is de Japanse auteur Haruki Murakami opnieuw favoriet om de Nobelprijs voor de Literatuur te winnen. Vorig jaar won Mo Yan, die toen op plek 3 van de lijst met favoriete winnaars stond. Normaal gezien wordt donderdag de winnaar bekend gemaakt door het Nobelcomité .



Murakami staat al zo’n 10 jaar hoog op de lijst van favoriete schrijvers voor het winnen van een Nobelprijs. Philp Roth geldt als een gevaarlijke outsider sinds hij eerder dit jaar heeft aangekondigd te stoppen met schrijven. Hoewel Alice Munro bij de bookmakers op twee staat, is de kans dat zij wint eerder beperkt. Tot nu toe won slechts 12 keer een vrouw (van de 109). De gemiddelde leeftijd van een winnaar ligt op 64 jaar, precies de leeftijd die Murakami nu heeft.

De top drie en enkele ander interessante kanshebbers (volgens goksite Ladbrokes) :

1. Haruki Murakami 
2. Alice Munro  

3. Svetlana Aleksijevitj   

9. Thomas Pynchon

11. Philip Roth

12. Amos Oz   

14. Milan Kundera

15. Umberto Eco

17. Javier Marias

21. Salman Rushdie

23. Don DeLillo

 

Nederlandstalige auteurs die ver in het achterveld meestrijden zijn Cees Nooteboom, Leonard Nolens en Herman Koch. De kans dat zij winnen is vrijwel onbestaande.

Crossing Border 2013 : The Chronicles

Een nieuw jaar Crossing Border betekent de zevende editie van The Chronicles. Een nieuw collectief talentvolle jonge schrijvers en vertalers zal verslag doen van het festival. Sam Byers, Tatiana Salem Levy, Daphne Huisden en Monika Kompaníková zijn de ogen en oren, de chroniqueurs van Crossing Border. Hun dagelijkse verhalen worden meteen vertaald door Roos van de Wardt, Taco Schreij, Alice Paul, Didi van Ingen en Denis Dobrovoda en dezelfde avond nog online geplaatst. De zesde deelnemende vertaler is nog niet bekend, dat is de winnaar van de Harvill Secker Young Translators’ Prize 2013.

Op zaterdagavond 16 november zijn de auteurs en vertalers in Den Haag ook live op het festival te zien met voordrachten en interviews; in Antwerpen op zondagavond 17 november. Alle auteurs schrijven een vooruitblik. Die verschijnt, inclusief vertalingen, op zaterdag 2 november online. Meer info op http://thechronicles.eu/

Thomas Pynchon - Eigen gebrek

Het is altijd een moeilijke keuze welk boek je meeneemt op vakantie. Persoonlijk neem ik liever een gekocht exemplaar mee zodat eventueel verlies me geen extra geld kost. En ik heb de laatste tijd nogal wat boeken gekocht die nog niet gelezen zijn. Ook de locatie speelt een rol. Voor mijn trip naar Californië had ik gelukkig de laatste Thomas Pynchon liggen. Eigen gebrek speelt zich af in de chaotische jaren '60-'70 van Los Angeles, met een kleine uitstap naar Las Vegas. Tijdens mijn trip had ik enkel in het vliegtuig veel tijd om te lezen, zodat deze driedubbel gelaagde roman pas zijn einde kreeg toen ik terug thuis was. Ik moet eerlijk toegeven dat het lezen van deze roman de kers op de taart was van een onvergetelijke vakantie.


Het lezen van een roman van Thomas Pynchon is een hele belevenis. In het begin wordt je van de ene ontmoeting naar de andere getorpedeerd, terwijl zich verschillende intriges simultaan voltrekken. Onderweg wordt je ondergedompeld in de wereld van de hippies met hun relaxte surfmuziek, de obligate verdovende middelen, flashy auto's en ditto eet- en uitgaansgelegenheden en dit tegen de achtergrond van de slachtpartijen van Charles Manson en The Aryan Brotherhood.

Doc Sportello's gezapige leventje wordt danig verstoord als zijn ex-liefje Shasta hem inhuurt om haar huidig vriendje Michael Wolfmann, een invloedrijke vastgoedmagnaat, die op mysterieuze wijze is verdwenen, op te sporen. Voor hij het beseft, bevindt hij zich in en wespennest met gevaar voor eigen leven. Wolfmann wou zijn leven beteren en zijn rijkdom herverdelen. Verschillende partijen, met niet in het minste zijn echte vriendin zien dit echter niet graag gebeuren.

In zijn speurtocht doet Doc beroep op verschillende bronnen waaronder Sauncho, zijn gewiekste advocaat, Penny, zijn huidige vriendin die voor het openbaar ministerie werkt en Bigfoot Johnson, een rechercheur bij de politie met wie hij een moeilijke relatie heeft mede door zijn hippiepersoonlijkheid. In meestal benevelde toestand weet Doc zich van de ene naar de andere aanwijzing te slepen en komt in contact met politie en FBI, motorbendes, dealers en een mysterieus schip, genaamd The Golden Fang.

Zijn onderzoek wordt er niet eenvoudiger op als zijn hulp ook nog eens wordt ingeroepen door Hope Harlingen wiens man, een verslaafde saxofonist dood wordt opgegeven zonder dat daar echt tastbaar bewijs voor is. Doc kan onmogelijk neen zeggen tegen al die knappe vrouwen die zijn hulp nodig hebben.

In zijn zoektocht naar Wolfmann en diens connecties, komt Doc meermaals op het spoor van Roy die als spion is ingelijfd door de LAPD en Vigilant California. In ruil voor een ontwenningskuur moet Roy infiltreren in allerlei subversieve groeperingen, zoals de surfrockgroep The Boards en ontwenningskliniek Chryskylodon, mede opgericht door de vriendin van Michael Wolfmann.

In Las Vegas wordt het Doc Sportello langzaam duidelijk dat hij zelf ook maar een pion is in een groter en gevaarlijk spel. Hij wordt door Bigfoot Johnson gebruikt om een oude vete tussen hem en een "silent killer", genaamd Adrian Prussia definitief te beslechten. Enkel door zijn ongekende inventiviteit weet Doc zich aan meerdere doodsvonnissen te onttrekken.

Ik zou over de plot oneindig kunnen uitweiden, maar veel wijzer zou je er niet van worden zonder het boek te hebben gelezen. Het volstaat te zeggen dat Eigen gebrek een atypische en ingenieuze (detective)roman is die je verwonderd, maar voldaan achterlaat. Ik kijk al vol ongeduld uit naar zijn nieuwe roman die binnenkort zal verschijnen.