Albert Espinosa wordt in zijn thuisland Spanje als een literaire ster aanbeden doch waar hij die ster verdiend heeft blijft na lezing van deze roman vooralsnog een raadsel. Het begint met de lange titel...overgenomen van het lied 'Si tu me dices ven' van het Mexicaanse trio Los Panchos. Het lied lijkt nergens op en de titel al evenmin doch wellicht heeft dit iets te maken met mijn gebrekkige kennis van de Spaanse taal. Ook de 22 hoofdstukken hebben draken van titels zoals 'In deze wereld loont het om gevoelens te tonen die je niet hebt' of 'Liefhebben kun je alleen in de verleden tijd vervoegen'.Dani, de hoofdpersoon van deze roman, ontvangt op het ogenblik dat hij door zijn liefde wordt verlaten een telefoontje van een wanhopige vader die hem smeekt om hem te helpen bij zijn zoektocht naar zijn verdwenen zoontje. Het brengt hem terug naar zijn eigen jeugd op het eiland Capri waar we te weten komen dat zijn vader en moeder dwergen waren. Op het ogenblik dat hij thuis wil weglopen, bijna 13 jaar oud, krijgt hij bericht dat zijn ouders in een auto-ongeval zijn omgekomen. We maken vervolgens kennis met Martin, een vuurtorenreparateur, en George, een bokser die Dani overladen met levenslessen en een blijvende indruk op de weesjongen achterlaten. En o ja, Dani vindt het verdwenen zoontje terug.
Ik lees dat Espinosa als kind verschillende malen kanker overwon en met zijn werk wil inspireren om na te denken over wat er echt toe doet in het leven. Het zal echter niet met deze roman zijn dat hij zijn bijdrage tot deze nobele doelstelling zal leveren.
Ik ervaar dit boek helemaal anders. Heerlijk naïef, ontwapenend, met een schat aan levenswijsheid als je tenminste niet vastzit in de drang om maatschappelijk/materialistisch te presteren.
BeantwoordenVerwijderen