Keith Gessen is een geest -en generatiegenoot van Benjamin Kunkel en is meer journalist en activist dan schrijver. Hij schreef tot op heden slechts één roman, met name Al die droevige jonge literaire mannen, die met gemengde gevoelens werd onthaald. Dat is niet zo verwonderlijk als je de roman analyseert. Deze bestaat uit drie verhalen van jonge literaire mannen over hun zoektocht naar onmogelijke liefde en hun plaats in de maatschappij. Hoofdstukken van 30 à 40 bladzijden (over één van de drie protagonisten) wisselen elkaar willekeurig af. De drie hoofd-personages lijken veel met elkaar gemeen te hebben, maar kennen elkaar amper. Je kan dus evengoed (of beter) de drie verhalen apart lezen in plaats van door elkaar.
Sam is een Jood van Poolse afkomst wiens grootouders naar New Jersey emigreerden. Hij wil het definitieve zionistische epos schrijven, maar kan niet uitmaken of hij voor of tegen de Palestijnen is. Net zomin kan hij kiezen tussen zijn vriendin Talia en zijn ex Arielle. Wanneer hij beiden kwijtraakt en zijn boek niet wil vlotten, verzeilt Sam meer en meer in de anonimiteit als een ongeboren, talentrijke schrijver. Om uit de impasse te geraken reist hij af naar Israël waar hij oog in oog komt te staan met een tank .
Mark settelt zich als jonge man in New York met zijn grote liefde Sasha. De dure stad maakt dat ze spaarzaam moeten leven. Ze trouwen jong en onbezonnen, maar het houdt geen stand. Mark krijgt een job als docent en verhuist naar het landelijke Syracuse. Hij werkt er aan zijn dissertatie in de Russische letteren. Na een lange rouwperiode om Sasha en jaren vol porno en internetdaten, verlangt hij terug naar de Big Apple. Daar aangekomen ontdekt hij een wereld vol mogelijkheden en dient hij een beslissende keuze te maken die de rest van zijn leven zal bepalen.
Keith ziet zichzelf als een totale mislukking sinds zijn vriendin Jillian hun verloving heeft verbroken. Hij neemt zich voor om vanaf nu ongebonden door het leven te gaan. Hij zoekt naar oorzaken van de electorale nederlaag van de democraten en de opkomst van het Bush-bewind. Zijn scherpe aanklacht wordt zelfs uitgegeven. Net als hij zich heeft verzoend met zijn situatie blijkt zijn nieuwe vriendin zwanger te zijn.
Al die droevige jonge literaire mannen is ondanks zijn vorm qua inhoud zeker de moeite waard. Steeds zit je mee in het hoofd van deze literaire mannen en hun liefdesperikelen die worden verteld tegen een wisselende historische achtergrond. Het personage van Keith lijkt zelfs gebaseerd op de schrijver zelf, die zich op het einde verraadt door in de ik-vorm te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten