Paul Auster - Sunset Park

Paul Auster schrijft romans waarin je als lezer wordt meegevoerd van de ene in de andere verrassende verhaalwending. Toeval en aandacht voor complexe familieverhoudingen, maar ook verwijzingen naar andere literatuur, kunst of sport spelen daarbij een grote rol. Die ingrediënten zitten ook weer in zijn nieuwste roman, Sunset Park. Toch ademt deze roman meer rust uit dan zijn voorgangers.        
                                                                                             
Het schulgevoel van Miles voor de dood van zijn broer Bobby loopt als een rode draad door het verhaal. Miles loopt thuis weg en vertrekt naar Florida om zijn eigen leven te beginnen. Zijn vader blijft hem zoeken en vindt hem uiteindelijk, maar durft zijn zoon niet meer te benaderen. De eerste stap zal van Miles zelf moeten komen. Die moet Florida ontvluchten om aan de familie van zijn nieuwe vriendin te ontsnappen en neemt zijn intrek in een kraakpand in Sunset Park, Brooklyn waar zijn vriendinnetje Pilar hem zal komen vergezellen als ze achttien wordt. Het leven van de andere bewoners van het kraakpand, waaronder zijn vroegere vriend, Bing Nathan worden ook belicht in de marge. Als Miles in Brooklyn zit, staat zijn moeder op de planken in New York...

Douglas Coupland - Generatie A

Een stuk of tien romans na Generatie X komt Douglas Coupland nu met Generatie A. Geen vervolg, wel een nieuwe verhaal voor een nieuwe generatie. Coupland neemt ons mee naar de nabije toekomst waarin vliegen en autorijden weer een luxe zijn, de voedingsindustrie voor extreme monocultuur heeft gezorgd en iedereen overal online is. Ook zijn de bijen uitgestorven, wat grote gevolgen heeft. Fruit is schaars en veel planten zijn uitgestorven. Wanneer vijf jongeren op korte periode worden gestoken door een bij, worden de instanties op de hoogte gebracht die hen opsporen en onderbrengen in een ondergronds lab. De vijf uitverkorenen hebben in ieder geval één ding gemeen: ze waren op dat moment online en zichtbaar voor de rest van de wereld.

Julian Barnes - Alsof het voorbij is

Ik ben altijd zeer benieuwd naar auteurs die prestigieuze prijzen winnen, zoals de recente winnaar van de Man Booker Prize. Dit boek stond op me te wachten, aangeraden door een eerdere lezer, toen ik de bibliotheek binnenkwam.

In Alsof het voorbij is volgt de lezer Tony Webster, die een schijnbaar gemiddeld leven geleden heeft. In zijn jeugd schermden hij en zijn vrienden met grote woorden en ideeën, gehaald bij een Russische roman hier of een filosoof daar. De tijd heeft Tony Webster intussen ingehaald. Ineens is hij een man van middelbare leeftijd, die met weemoed terugkijkt op zijn schooljaren. Hij heeft vriendschappen, een carrière en een huwelijk gehad, een best makkelijke scheiding. Hij heeft zeker nooit geprobeerd iemand pijn te doen. Maar het geheugen is niet perfect. Het kan altijd verrassen, zoals een brief van een advocaat zal bewijzen.

Wat me meteen opviel aan dit boek was de menselijke tragiek die heel het verhaal door wordt gesuggereerd. Tot aan het sterk plotgedreven einde schuwt de auteur grote ingrepen, wat helemaal strookt met het alledaagse uitgangspunt van de roman. Julian Barnes heeft een poëtische, natuurlijke stijl die bovenal begrijpt dan een ontroerend verhaal niet om grote effecten vraagt, hoewel het einde zeer verrassend is.

Roberto Bolano - Het Derde Rijk

Roberto Bolaño publiceerde postuum een heel oeuvre, waaronder de eerste grote roman van de 21ste eeuw (2666). Hij is dood en hij is een hype. Hij blijkt immers na zijn dood de wereld een hele schatkamer aan romans te hebben nagelaten.

                                          

Het Derde Rijk is geen boek over de Tweede Wereldoorlog, maar over een bordspel waarin het verloop van de Tweede Wereldoorlog wordt nagespeeld, al dan niet met andere afloop. Wanneer Udo op vakantie aan de Costa Brava bevriend raakt met een mysterieuze, verminkte man die 'de Verbrande' wordt genoemd, leert hij hem het spel. Zijn leerling blijkt talentvol, mogelijk nog beter dan de kampioen zelf. Maar 'de Verbrande' neemt het spel te serieus, en de grens tussen fantasie en realiteit wordt angstaanjagend wazig.

Deze literaire thriller is opgebouwd uit ontelbare suggesties. Udo raakt verwikkeld in steeds grotere raadsels, het spel lijkt consequenties te hebben die doordringen tot in het echte leven. Het Derde Rijk is een roman die doet verlangen naar meer.

De Bibliotheek, je vriend

Voor mensen die van literatuur houden is de bibliotheek natuurlijk je beste vriend. Vandaag voelde ik de lokroep en begaf ik me met grote verwachting ter plaatse. Ik werd niet teleurgesteld. Op een klein rek kan iedereen zijn of haar favoriete boek plaatsen, dat ze pas hebben gelezen, om het andere lezers aan te prijzen. Een goed idee volgens mij en het boek dat er nu stond, daar zat ik nu nét op te wachten.

Philip Roth - Nemesis

Philip Roth geldt als een van de grote hedendaagse Amerikaanse schrijvers. Ik had nog niets van hem gelezen, dus begon ik maar met zijn recentste roman, Nemesis, wat 'gevaar' betekent.

De zomer van het oorlogsjaar 1944. Het is tropisch warm in het stadje Newark, vlak bij New York. Nadat in juni in de Italiaanse wijk een eerste geval van kinderverlamming is vastgesteld, lijkt de besmetting snel uit te breiden. Er bestaat nog geen vaccin tegen polio en geen enkel medicijn brengt soelaas. De 23-jarige gymnastiekleraar Bucky Cantor houdt tijdens de zomervakantie een oogje in het zeil op de speelplaats waar de kinderen uit de buurt dagelijks komen spelen. Zijn verloofde Marcia smeekt hem de stad te ontvluchten als de poliobesmetting ook slachtoffers maakt onder de kinderen op het speelplein. Ze wil dat hij een job als watersportinstructeur in een zomerkamp in de bergen aanneemt. Bucky wil ‘zijn kinderen’ niet in de steek laten. Maar uiteindelijk verruilt hij het broeierige, muffe Newark toch voor het frisse, ongerepte Indian Hill in het Poconosgebergte. Na een tijd krijgt Bucky last van gewetenswroeging.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de eerste 50 pagina's moest doorworstelen; niet omdat het moeilijk was geschreven; Roth heeft een heel toegankelijke vertelstijl, maar omdat het geheel me een beetje te verhalend en belerend overkwam. Nadien blijkt echter dat je deze introductie nodig hebt om de rest van het boek volledig te begrijpen. Nemesis betekent letterlijk gevaar en staat hier voor de grote polio-uitbraak tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Naarmate het boek verdergaat, begin je meer mee te leven met het hoofdpersonage Bucky en zijn onmogelijke keuze en het daarbij horende schuldgevoel. Het derde en laatste hoofdstuk laat je als lezer verbouwereerd achter. Prachtige roman waar je na het lezen nog lang over blijft nadenken.

Joshua Ferris - De Naamlozen

De Naamlozen van Joshua Ferris stond in een lijst met te verschijnen boeken die je in 2011 zeker moest lezen.

Tim Farnsworth is vennoot in een prestigieus advocatenkantoor, heeft een mooie vrouw, een eigenzinnige maar lieve dochter en een kast van een huis in een buitenwijk van New York. Maar dan gaat het mis. Op een dag staat hij op en loopt hij de deur uit. En hij blijft lopen. De Naamlozen begint wanneer Tim wakker wordt in de taxi die hem naar huis heeft gebracht. Een paar uur daarvoor is hij zijn kantoor uitgelopen, de straat op, de vrieskou in, langs een eindeloze stoet van voetgangers. De loopaanval eindigt als hij totaal uitgeput neervalt. Zoals de vorige keren. Dokters aller landen hebben zich al over Tim gebogen. Noem een behandeling en hij heeft ze ondergaan. Er zijn periodes geweest dat hij vastgeketend werd aan zijn bed. Psychiaters schrijven zijn ziekte toe aan een fysieke stoornis, terwijl de neurologen het op iets van psychische aard houden. Zelf beweert hij dat het lichamelijk is. Als de drang komt opzetten, is er niks aan te doen.

De naamlozen gaat niet alleen over een gekke ziekte van het hoofdpersonage, maar ook over de impact hiervan op zijn gezin. Joshua Ferris hanteert een zuivere en duidelijke schrijfstijl en is er in geslaagd om de spanning de hele roman lang hoog te houden. Ik heb alvast erg genoten van dit boek en zal de auteur zeker blijven volgen. Een ontdekking !

Andrew Kaufman - Al mijn Vrienden zijn Superhelden (2009)

Geïntrigeerd door de titel van dit kortverhaal, besloot ik het te lezen. Het eerste wat opvalt, is dat je de titel heel letterlijk moet nemen.

Tom woont in Toronto. Hij is getrouwd met De Perfectioniste, een vrouw die erin slaagt alles perfect te maken. Al haar vrienden, en dus ook zijn vrienden, zijn superhelden. Op hun huwelijksfeest wordt ze gehypnotiseerd door haar ex-vriend Hypno. Vanaf dan is Tom voor haar onzichtbaar. De Perfectioniste besluit te vertrekken uit Toronto om in Vancouver opnieuw te beginnen. Tom gaat haar achterna. Zal de liefde van Tom het halen van de hypnotiserende gaven van Hypno?

Dit kleine boekje (120 p.) wist me echt te charmeren. Het begin is wat rommelig, maar naarmate je verder leest, raak je gewend aan de korte zinnen en ingevoegde passages over verschillende superhelden. Hun superkrachten zijn eigenlijk de uitvergroting van een belangrijk kenmerk van hun persoonlijkheid (een sociale fobie, een menselijk tekort, ...). Het verhaal is daardoor heel herkenbaar en toch apart.

Chuck Palahniuk - Snuff

Als grote fan van Palahniuk kocht ik zijn nieuwe boek meteen toen ik het in de winkel zag liggen. Mijn vrouw keek toch even bedenkelijk toen ze de korte inhoud las.

Pornofilmster Cassie Wright wil een wereldrecord vestigen door zich op de filmset achterelkaar door zo veel mogelijk mannen – ze hebben er 600 kunnen optrommelen – te laten nemen en aan het einde van de film te sterven.

Er zit veel humor in Snuff, maar halverwege het boek neem de intrige het over. Afwisselend komen vier protagonisten aan het woord, waardoor de constructie van het verhaal overeind blijft en er naar een climax wordt toegewerkt. Dit sappig verhaal lees je in één ruk uit!

‘Ik wil gehaat worden voor mijn boeken’, beweerde de Amerikaanse cultauteur Chuck Palahniuk onlangs in een interview. Hij gaat er bijvoorbeeld prat op dat, wanneer hij een lezing geeft, sommige van zijn toehoorders vol walging weglopen of zelfs flauwvallen, omdat hij zoveel ranzige en weerzinwekkende details over geweld of seks in zijn verhalen en romans stopt.

Nieuwe Jonathan Safran Foer onvertaalbaar

Ik heb gisteren de nieuwe roman van Jonathan Safran Foer, Tree of Codes, op de Antwerpse boekenbeurs zien liggen en ik denk niet dat deze zal vertaald worden.

Info Blog

Liefde voor de Roman is een blog over hedendaagse romans en tijdloze klassiekers aangevuld met interessante weetjes over literatuur. Deze blog pretendeert niet alles te weten over literatuur. Inbreng en reacties van derden worden zeker geapprecieerd.

Misser van de maand

John Niven - Kill Your Friends (2009)

Fans van Douglas Coupland en Bret Easton Ellis kan ik enkel aanraden het volledige oeuvre van beide heren te lezen en zich niet te laten verleiden tot het lezen van dit slap afkooksel.

The Cult's top 10 Books of 2010

Op onderstaande site vind je de tien beste boeken van 2010 volgens Chuck Palahniuk's boekenclub.
http://chuckpalahniuk.net/news/the-cults-top-10-books-of-2010

Michel Houellebecq - nieuwe kaftjes

Conform de layout van zijn nieuwe roman, De Kaart en het Gebied, zijn enkele van Michels oude romans in een nieuw kaftje gestoken.

Tom McCarthy - C

Ik ben pas omvergeblazen door een boek van een auteur die me tot op heden onbekend was - C van Tom McCarthy.C vertelt over het spectaculaire leven van Serge Carrefax, een jongen die aan het begin van de twintigste eeuw in Engeland opgroeit. Zijn vader, de directeur van een school voor dove kinderen, experimenteert in zijn vrije tijd met draadloze communicatiemiddelen. Serge groeit op tussen het lawaai en de stilte, samen met zijn briljante maar getroebleerde zus Sophie. Na de verdachte dood van zijn zus (zelfmoord, ongeluk?) verlaat Serge het ouderlijk huis en trekt de wijde wereld in. Een verbluffend verhaal volgt, waarin we getuige zijn van de avonturen van Serge als marconist tijdens de Eerste Wereldoorlog, zijn gevangenschap in een Duits kamp, zijn drugsgebruik tijdens de roaring twenties in Londen en een ijzingwekkende scène in een Egyptische tombe.

C heeft me weten te boeien door zijn dromerige vertelstijl (eigen aan het hoofdpersonage). Het boek is geen hapklare brok, sommige passages heb ik moeten herlezen om ze volledig te vatten. Vooral het atypische middengedeelte over de eerste wereldoorlog kon ik (geen fan van het geschiedkundige genre) bijzonder smaken. Het einde vond ik daarentegen wat tegenvallen.