Chuck Palahniuk weet als geen ander te choqueren met zijn romans. In Fight Club troonde hij de lezer mee in een wereld van extreem en rauw fysisch geweld en in Snuff dook hij zonder voorbehoedsmiddelen de pornoindustrie in. Geen taboe blijft onbesproken en zo komt Palahniuk uiteindelijk uit bij de dood. "De dood is voor mensen die nooit echt hebben geprobeerd iets uit het leven te halen". Palahniuk maakt van de gelegenheid gebruik om ook andere heikele thema's aan te snijden. Hij heeft trouwens al aangekondigd dat dit boek het eerste zal zijn van een trilogie. Zijn volgende roman zal hetzelfde hoofdpersonage volgen die terugkeert uit de hel en als spook op aarde zal ronddolen.
De dertienjarige Madison belandt in de hel na een overdosis marihuana. Als enige dochter van een jetset-koppel kan ze nooit voldoen aan hun ideaalbeeld. De corpulente tiener weet zich geen houding met ouders die dwepen de ecologische voetafdruk te verminderen, terwijl ze naar hun buitenverblijven vliegen over de hele wereld in hun geleasde jet. Het gebruik van stimulerende middelen promootten ze volop aan hun dochter. Dan is de hel zo slecht nog niet.
De hel in Verdoemd is geen plek om naar te verlangen. Net als vele anderen belandt Madison er in een vuile cel en wordt ze door een horde stinkende demonen belaagd. Ze probeert er het beste van te maken door alle hoop te laten varen. Ze richt zich rechtstreeks tot Satan als vaderfiguur. Als prepuber heeft ze nog geen last van kwalijke hormonen, maar toch zoekt ze hartstochtig iemand die haar graag ziet. Ze maakt kennis met een select groepje medegevangenen die zich aandienen als een slutty cheerleader, een alleswetende nerd, een rebelse skinhead en een footballspeler die uiteraard een oogje heeft op de cheerleader. Ze ontsnappen uit hun stinkende cellen en gaan op avontuur in de duistere spelonken van de onderwereld.
Synchroon met haar belevenissen in de hel, vertelt Madison Satan het verhaal van haar jeugd en de dagen die voorafgingen aan haar dood. Haar mediageile ouders die nog maar eens een beschadigd adoptiekind opnamen om hun blazoen op te poetsen. Die haar drugs ter beschikking stelden en zelfs aanzetten haar eerste seksuele escapades te beleven. De waarheid over haar heengaan wordt gaandeweg duidelijk, wie is er immers al gestorven aan een overdosis marihuana?
Voor een tiener van dertien vertoont Madison een gezonde dosis relativerings-vermogen en een verrassend inzicht in hoe de wereld werkt. Ook in de hel weet ze zich goed staande te houden. Via een baantje in het callcenter weet ze meerdere zielen te overhalen tot een enkele trip naar de onderwereld. Daarbij verliest ze haar onschuld, maar versterkt ze haar positie tegenover Satan. De oude Madison brokkelt af, maar als haar nieuwe adoptiebroertje in de hel verschijnt, wordt ze geconfronteerd met haar aardse leven en begint ze te twijfelen.
Chuck Palahniuk kreeg met zijn roman Verdoemd bakken kritiek te verwerken. Het is zeker niet Chucks sterkste roman, maar ik kon deze trip naar de hel best wel smaken. Onder het flinterdun verhaal staat de roman immers bol van kritiek op onze allesverterende consumptiemaatschappij, de rol van religie, de oppervlakkige maatschappij waarin we leven, ... Verdoemd biedt alles wat een lezer van Palahniuk kan verwachten, afgaande op zijn laatste romans. De horror uit Gekweld en de weirdness uit Rant, gekruid met een ongezonde dosis lugubere humor. Tel daarbij het charmante hoofdpersonage van Madison die de boel aan elkaar praat en je komt uit op een authentieke cultroman zoals enkel Chuck die kan schrijven. Ik blijf in ieder geval fan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten