Wanneer Patrick zich na een tiental dagen wat meer op zijn gemak gaat voelen en zelfs een afspraakje heeft gehad met een meisje van de snackbar, komt hier abrupt een einde aan. Patrick is er van overtuigd dat Welkin, de dan nog enige overblijvende pensiongast, iets van hem heeft gestolen. Hij gaat s' nachts diens kamer binnen en tracht de dronken Welkin wakker te maken door hem een tik op het hoofd te geven. Als Welkin niet meer beweegt, beseft Patrick langzaam wat hij heeft gedaan.
Patrick wordt ingerekend en voorgeleid. In de gevangenis overdenkt hij het gebeurde, maar hij voelt geen schuld, enkel schaamte voor wat hij heeft gedaan. Hij wou Welkin immers niet vermoorden. De publieke opinie en zijn familie denken hier echter anders over. Een volksjury zal over Patrick's lot beslissen.
Dit is Echt is een vlot leesbaar boek dat eerlijk overkomt. Het is een meeslepend geschreven portret van een doodgewone man die maar blijft hopen dat alles alsnog zal goedkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten