Wat doet het met een vrouw (de vertelster Mia) wanneer zij door haar man (Boris) na dertig jaar huwelijk wordt ingeruild voor een 20 jaar jonger exemplaar met weliswaar slap maar glanzend bruin haar doch met echte borsten, een bril met smalle glazen en een scherp verstand ? De Pauze zoals Mia haar noemt doet haar in een ziekenhuis belanden waar zij door dokter S. psychiatrisch behandeld wordt. Om het gebeuren te verwerken besluit zij de zomer in haar geboortedorp Bonden door te brengen waar zij haar moeder terugvindt en een aantal bijzondere vriendinnen van haar moeder ontmoet, vriendschap sluit met haar buurvrouw Lola en een poëziecursus geeft aan 7 puberende meisjes. Ze neemt er de tijd om te lezen, te schrijven en haar verleden te overpeinzen. De personages waarmee Hustvedt haar vertelster omringt, confronteren haar met de verschillende fases in haar eigen leven, de contacten met de tienermeisjes doen haar terugdenken aan haar eigen jeugd, in haar contact met de buurvrouw Lola en haar kleine kinderen herbeleeft zij haar eigen moederschap. Haar bejaarde moeder en vriendinnen doen haar nadenken over tijd en dood. Ze slaagt er in de loop van die zomer in te veranderen en haar eigen identiteit samen te puzzelen, los van degene die samengesmolten is met die van Boris. Hustvedt schetst een universeel portret van vier generaties vrouwen, hun pijn en hun kracht, en het nooit aflatende gevecht tussen de seksen.
'Het gaat er niet om dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen; het gaat erom hoeveel verschil dat verschil maakt en in welk kader wij dat willen plaatsen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten