In deze in 2009 verschenen derde verhalenbundel van de Duitse schrijfster Judith Hermann beschrijft zij in 5 kortverhalen de confrontatie van Alice met de dood. Elk verhaal draagt de naam van een man die zij gekend heeft, Micha, Conrad, Richard, Malte en Raymond. Vriend, kennis of geliefde. De dood is weliswaar de rode draad in alle verhalen doch het is vooral wat de dood met de nabestaanden doet en hoe zij achterblijven terwijl de wereld doordraait. In de eerste drie verhalen kom je niet veel te weten over de band die Alice heeft met de overledenen, het zijn kennissen. In verhaal 4 komt de dood akelig dichter bij en treft een homosexuele oom van Alice die 40 jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd. In het laatste verhaal is het haar geliefde Raymond die sterft. Elk verhaal wordt op een zeer serene en realistische wijze beschreven. De zeer heldere taal, elk woord gewikt en gewogen en geen woord teveel, zuigt de lezer het verhaal in en maakt je tot medegetuige. Woorden lenen zich er niet voor om te beschrijven welke leegte een overlijden achterlaat doch Hermann komt wel echt zeer dicht in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten