Douglas Coupland - Speler Eén

Douglas Coupland is een veelschrijver en er wordt gezegd dat er voor elke drie romans die hij schrijft er één minder exemplaar tussen zit. Zijn vorige roman Generatie A was een van zijn betere romans tot op heden en met Speler 1 slaat hij in ieder geval hetzelfde pad in. Zoals in zijn vorige roman volgen we ook hier een groep personen die in verschillende hoofdstukken elk op hun beurt aan bod komen. Het tijdschema ligt hier wel strakker. Er zijn immers vijf hoofd-stukken die elk een volgend uur beschijnen. We volgen dus een welbepaalde dag die het leven van deze personen voor eeuwig zal beïnvloeden. Er zijn dan wel vier personen die worden belicht, toch komen vijf personages aan het woord. De vijfde zijnde de avatar van de vierde persoon. 

Karen, een alleenstaande moeder reist af naar Toronto om af te spreken met haar internetdate Warren. Ze zal hem treffen in de cocktailbar van de luchthaven, tevens de plaats waar deze roman zich afspeelt. Rick is er de barman en zal vandaag zijn grote idool Leslie Freemont, een zelfhulpgoeroe, ontmoeten. Luke is een pastoor die net het geld van zijn kerk heeft gestolen en met het eerste beschikbare vliegtuig hierheen is gevlucht. Rachel is een bloedmooie robotvrouw die geen menselijk contact kan leggen en is hier met een missie. Door zwanger te worden zal ze haar vader bewijzen dat ze normaal is. Speler Eén is de avatar van Rachel in second life en is eerder geest dan ziel. Coupland gebruikt dit personage om de gedachten en verhoudingen tussen de hoofdpersonages in de nabije toekomst verder uit te diepen. 

Er gebeurt een heleboel in deze roman. Van het ene op het andere moment swingen de olieprijzen de pan uit en leggen zo het land lam. Geen enkel vliegtuig zal nog vertrekken en er heerst chaos daarbuiten. Een dolle schutter heeft het voorzien op verloren zielen en schiet lukraak mensen neer rondom de cocktailbar. Terwijl de wereld in elkaar stort en alles voor altijd verandert, delen de lotgenoten binnen hun eigen waarheden en geheimen.

Het uitdiepen van de personages tilt de roman tot een hoger niveau en verraadt ook de eigenlijke bedoeling van Coupland. Zoals in veel van zijn vorige romans is hij ook hier erg kritisch voor de moderne maatschappij. De rol van God tegenover technologie. Het internet dat mensen wegzuigt uit de werkelijkheid. Het belang van tijd en wat we er als mens mee doen. Het zijn maar enkele thema's die Coupland handig aansnijdt in Speler 1. Hij schopt je misschien geen geweten, maar doet je op zijn minst toch even stilstaan en nadenken waarmee we eigenlijk allemaal bezig zijn.

Arnon Grunberg - De man zonder ziekte

Huid en Haar ligt nog in mijn kast te wachten om gelezen te worden, maar Grunberg blijft niet stilzitten en brengt met De man zonder ziekte alweer een nieuwe roman uit, zij het van bescheiden omvang. Dat was vooral de reden dat ik hem meteen heb gelezen, want buiten Huid en Haar (een dikke turf) heb ik alle romans van Arnon Grunberg gelezen en meestal heb ik er intens van genoten, een enkele uitzondering buiten beschouwing gelaten. In tegenstelling tot zijn andere boeken heeft De man zonder ziekte geen Joodse insteek, maar dat wil niet zeggen dat dit boek niet even tragikomisch is als zijn voorgangers. Grunberg weet als geen ander smart en pijn te verzachten met de nodige dosis humor en zelfspot.

De man zonder ziekte in deze roman is Samarendra Ambani, een vitale twintiger die zich puur Zwitsers voelt, ondanks zijn Indiase afkomst. Zijn zus Aida lijdt aan een zeldzame spierziekte en heeft constant verzorging nodig. Samarendra (die zijn naam heeft ingekort tot Sam) wil haar in Amerika laten genezen van haar aandoening. Maar dat kost veel geld en Sam doet dan ook zijn uiterste best om als beginnend architect grote opdrachten binnen te rijven. Via een ontwerpwedstrijd wordt hij naar Bagdad gelokt om daar een operagebouw te ontwerpen. Zijn vriendin Nina ziet hem niet graag vertrekken.

In Bagdad loopt het niet zoals Sam had gehoopt of zelfs maar had gedacht. Nadat zijn kleren zijn gestolen wordt hij ondergebracht in een safehouse. Wanneer hij na enkele dagen geen uitzicht heeft op een afspraak met zijn opdrachtgever, verlaat hij zijn onderkomen en wordt hij bij een checkpoint gevangen genomen, omdat hij zijn paspoort niet bij zich heeft. Hij wordt aanzien voor een spion en verscheidene dagen wordt hij gevangen gehouden en gefolterd. Zijn neus wordt gebroken en soldaten urineren op hem. Uiteindelijk wordt hij door het Rode Kruis bevrijd.

Booker Prize-winnaar Barry Unsworth overleden

De Britse auteur Barry Unsworth is op 81-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker. Unsworth won in 1992 de prestigieuze Booker Prize. Hij schreef vooral historische fictie. Zijn eerste boek kwam uit in 1966. Zijn laatste roman, The Quality of Mercy, dateert van vorig jaar. Twee van zijn boeken, Morality Play en Pascali's Island, werden bewerkt tot films. In 1992 werd hij bekroond met de Booker Prize, de meest prestigieuze prijs die een Britse auteur kan winnen. Unsworths roman Sacred Hunger moest de eer wel delen met The English Patient van Michael Ondaatje.
(Bron: deredactie.be)

M.J. Hyland - Dit is echt

Dit is Echt voelt aan als een waargebeurd verhaal en waarschijnlijk wil de titel dit ook weergeven. Dit zou echt kunnen gebeuren en zou misschien wel iemand van ons kunnen overkomen. Patrick Oxtoby is een ietwat introverte twintiger die zijn geboortestek ontvlucht, nadat zijn verloofde hem heeft gedumpt. Hij neemt zijn intrek in een pension in een kleine Britse badplaats waar hij aan de slag gaat als monteur bij de plaatselijke garage. Patrick heeft zo zijn kleine eigenaardig-heden en dat merken de twee andere gasten al gauw als ze hem aanhalen en uitdagen. Vooral Welkin gaat heel familiair om met pension-houdster Bridget, dit zeer tot ongenoegen van Patrick.

Wanneer Patrick zich na een tiental dagen wat meer op zijn gemak gaat voelen en zelfs een afspraakje heeft gehad met een meisje van de snackbar, komt hier abrupt een einde aan. Patrick is er van overtuigd dat Welkin, de dan nog enige overblijvende pensiongast, iets van hem heeft gestolen. Hij gaat s' nachts diens kamer binnen en tracht de dronken Welkin wakker te maken door hem een tik op het hoofd te geven. Als Welkin niet meer beweegt, beseft Patrick langzaam wat hij heeft gedaan.

Patrick wordt ingerekend en voorgeleid. In de gevangenis overdenkt hij het gebeurde, maar hij voelt geen schuld, enkel schaamte voor wat hij heeft gedaan. Hij wou Welkin immers niet vermoorden. De publieke opinie en zijn familie denken hier echter anders over. Een volksjury zal over Patrick's lot beslissen.

Dit is Echt is een vlot leesbaar boek dat eerlijk overkomt. Het is een meeslepend geschreven portret van een doodgewone man die maar blijft hopen dat alles alsnog zal goedkomen.